چالش های فناوری اطلاعات و ارتباطات در نظام آموزشی

اهداف پژوهش : امروزه در قرن بیست ویکم با توجه به حجم عظیم اطلاعات، افراد به سوی مدیریت اطلاعات هدایت می شوند، بر اساس یافته های روانشناسی یادگیری ، دانش آموزان از طریق دیدن و به کارگیری وسایل مختلف ، مطالب درسی را بهتر و راحت تر می آموزند، زیرا وسایل کمک آموزشی به سبب فعال کردن حواس مختلف دانش آموزان، ا مر آموزش را واقعی تر، عملی تر و دلپذیرتر می سازند. ظهور پدیده شگفت انگیز فناوری اطلاعات در دو دهه آخر قرن بیستم و توسعه آن در نظام رسمی آموزش و پرورش کشورهای پیشرو باعث گسترش فرصت های یادگیری و دسترسی آسان به منابع آموزشی و یادگیری شده است . این رویکرد، فناوری اطلاعات به عنوان یک ابزار و وسیله تاثیرگذار در فرایند یاددهی - یادگیری را مورد توجه قرار داده است . هدف فناوری اطلاعات در آموزش و پرورش ایجاد نظامهای آموزشی نو به منظور افزایش بهره یادگیری و در نتیجه تاکید بر یادگیری است . لذا در این مقاله سعی شده است به چالش های فناوری اطلاعات در کلاس درس پرداخته شود.روش پژوهش : روش تحقیق حاضر توصیفی - تحلیلی است . مواد پژوهش شامل : کلیه منابع (کتابها، مقالات، پایان نامه ها و سایت ها) مرتبط با موضوع مورد بررسی می باشد. در نتیجه فناوری اطلاعات و ارتباطات را می توان به عنوان ابزاری نیرومند برای ارتقای کیفیت و کارآیی آموزش و یادگیری مورد استفاده قرار داد.بحث و نتیجه گیری : یکی از مهم ترین ، موثرترین و گستردهترین سازمانهای اجتماعی که مسوولیت انتخاب و انتقال عناصر فرهنگی و علمی را به نسل نو ساخته جامعه بر عهده دارد، سازمان آموزش و پرورش هر کشور است . این سازمان از دیرباز نقشی سازنده و اساسی در بقا و تداوم فرهنگ و تمدن بشری ایفا کرده است . آموزش و پرورش زمینه ساز رشد جنبه های اجتماعی ، فرهنگی ، اخلاقی و اقتصادی جامعه است ، می گوید نظامهای آموزشی به جنبشی نیاز دارند که درآن دقیقا با الزام عمیق تری مشخص شده باشد که می روند و در آینده، به چه نوع انسانهایی نیاز دارند. از میان اینها باید به معلم به عنوان عامل انسانی اشاره کرد. برنامه های درسی و منابع لازم برای اجرای برنامه از دیگر عوامل تاثیرگذار در فرایند یاددهی و یادگیری است . اما مهم تر از همه محیط و فضای حاکم بر یادگیری است که بیشتر به چگونگی اجرای برنامه های درسی ، نگرش معلمان نسبت به یادگیری ، فرهنگ رفتاری و سازمانی موسسه آموزشی ، دیدگاه دانش آموزان نسبت به محیط یادگیری و درک وی از شرایط اجتماعی مربوط می شود. بنابراین فناوری اطلاعات و ارتباطات چهارچوب و یا ساختاری را به وجود می آورد که از این طریق کیفیت آمورش و پرورش ارتقا یافته ، دانش آموزان و معلمان می توانند با استفاده ازا ین فناوری به منابع یادگیری وسیعی دست یابند. اما مسئله اساسی این است که استراتژی هایی را باید اتخاذ کرد که نظامهای آموزشی در قرن حاضر دنباله روی صرف نباشند، بلکه هم گام با رشد و پیشرفت بشری به بازسازی و بازآفرینی خود بپردازند.