مطالعه آزمایشی بتن ژئوپلیمر حاصل از ضایعات بتن

در این مقاله بازیافت کامل ضایعات بتن جهت تولید بتن ژئوپلیمر جدید (GPC) مورد بررسی قرار میگیرد. بویژه GPC با استفاده از دانه های ریز ضایعات بتن (WCF) و خاکستر نرم نوع FA)F) بهمراه ترکیبی از محلول سدیم هیدروکسید (NaOH) و سدیم سیلیکات ((Na(۲)SiO(۳) بعنوان چسب ژئوپلیمر و سنگدانه های ضایعات بتن )هم زبر و هم نرم( بعنوان سنگدانه مورد استفاده قرار گرفتند. تاثیر غلظت NaCH، نسبت جرم محلول (Na(۲)SiO(۳ به محلول SS/N)NaOH)، نسبت سیمان (FA و WCF) به سنگدانه (C/A)، نسبت آب به سیمان (W/C) و دمای عملآوری بر زمان استحکام اولیه و مقاومت فشاری تا حدود هفت روزه (GPC(UCS بطور کلی مورد بررسی قرار گرفت. برای مقایسه، GPC دارای سنگدانه طبیعی (NA) نیز تولید و در شرایط مشابه بررسی شد. یافته ها نشان دادند که GPC حاصل از سنگدانه بازیافتی (RA) نسبت به GPC حاصل از NA هم در دمای محیط ۲۳˚C از UCS بالاتری برخوردار است. دلیل آن وجود نقاط انتقال بین سطحی (ITZs) قوی تر در GPC دارای RA نسبت NA است. طبق این بررسی میتوان چنین استنباط کرد که بتن ضایعاتی را میتوان بطور کامل بازیافت کرد (هم WCF و هم RA دوباره استفاده می شوند و به NA نیازی نیست) تا بتن ژئوپلیمر ساختاری جدید با مقاومت فشاری بالا بدست آید.و سدیم سیلیکات