تطور الگوی شکل شهر و نحوه استقرار مراکز حکومتی در ادوار مختلف ایران از دوره پیش از اسلام و پس از اسلام تا دوران مدرن

شهرهای ایران کهن، دارای نظام اداری- اجتماعی هماهنگ بودند که این نظم، آنها را به صورت یکپارچه و ارگانیک در آوردهبود و عناصر و اجزای تشکیل دهنده آنها از روابط و نسبت ها، فاصله ها و اندازه ها در جایگزینی و مکانیابی پیروی می کرد ومنعکس کننده روابط اجتماعی حاکم برآنها بود. بررسی تطبیقی الگوی شکل شهر نشان دهنده نوعی هماهنگی در الگوی اینشهرها با یکدیگر و نحوه استقرار مراکز حکومتی در آنها طی گسست های تاریخی درسه دوره پیش از اسلام، پس از اسلام ودوران مدرن است که شاید بتوان یک الگوی راهبردی جهت استقرار مناسب مراکز حکومتی برای این شهرها معرفی نمود تا درعین هماهنگی با شرایط اقتصادی، سیاسی، فرهنگی ... کارآمد نیز باشد. در این راستا به بررسی الگوهای متفاوت شهر در ادوارمختلف و تاثیر عوامل سیاسی- فرهنگی- اقتصادی- اجتماعی.... و هماهنگی فرم و عملکرد شهر هر دوره و تاثیر ارزش ها وهنجارها در شکل شهر و نحوه استقرار مراکز حکومتی هر دوره می پردازیم و مبنای بررسی خود را بر پایه سه تئوری شکل شهرامروزه از دیدگاه کوین لینچ، یعنی تئوری برنامه ریزی، تئوری عملکردی و تئوری هنجاری قرار داده ایم تا بتوانیم نگاهی جامعبه عوامل تاثیر گذار در شکل شهر و نحوه استقرار مراکز حکومتی در شهر داشته باشیم.استقرار مراکز حکومتی باید به نحوی باشد که ارتباط آنها را با خیابانهای اصلی شهر به صورت محور و مسیر پیاده میسر نمایدتا منجر به سرزندگی و امنیت در مجموعه گردد. توجه به مسیرهای ارتباطی با ایجاد پیاده راهها از طریق بوستان جهت افزایشسرزندگی باید مورد توجه قرار گیرند. طراحی فضاهای ناشی از این همجواری و قراگیری عناصر در کنار هم مسائله مهمی استتا بتوان مجموعه ای کارآمد همراه با فضای شهری هویتمند خلق نمود. در طول تاریخ شهرسازی ایران سه تصویر اصلی و اساسیوجود دارد که می توانند نمایانگر رشد و توسعه اندیشه ها و مبانی شهرنشینی و شهرسازی ایران است که خود ناشی از دو اتفاقمهم یعنی ورود اسلام به ایران و ورود مدرنیته به ایران بوده و عبارتند از:- شهرهای ایرانی عصر باستان- شهرهای قدیمی دوران اسلامی- شهر ایرانی نو ساخته گسترده و پرداخته شهر مدرن