روش های بیانی و تکنیک های اجرایی تصویرسازی در آثار چهار تصویرگر برتر چکسلواکی (۲۰۱۵- ۱۹۷۹)

پژوهش حاضر بررسی و مرور شیوه های تصویرسازی در آثار چهار تصویرگر برتر چکسلواکی است. این مقاله تاثیراتی را که این تصویرسازان بر روی جامعه تصویرگری هم عصر خود در چکسلواکی داشته اند، بررسی می کند و به منظور آگاهی از نحوه شکل گیری و شناخت ویژگی های آثار موفق این چهار تصویرگر، در به تصویرکشیدن ایده ها و اندیشه های شخصی و در اثرگذاری و ارتباط با مخاطب، مهم ترین روش های متنوع تصویرگری در آثار این تصویرگران را مدنظر قرار داده است. هدف از بررسی نمونه آثار این تصویرسازان پاسخ گویی به این پرسش پژوهشی است: چهار تصویرساز برتر این کشور از چه روش های بیانی و تکنیک های اجرایی در به نمایش گذاشتن ایده ها و احساسات شخصی خود بهره برده اند؟ این پژوهش از نوع بنیادی و توصیفی تحلیلی بوده و روش گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای است و در فرایند این پژوهش درمی یابیم که بررسی ویژگی های کاری هرکدام از این هنرمندان بستگی به گذشته جمعی مردم سرزمینش و ذهنیات او از زادگاهش دارد که تبدیل به محرک های درونی و بیرونی شخصی و اجتماعی شده است؛ در حقیقت، هیچ تصویرگری نمی تواند جدا از فرهنگ و رسوم زادگاهش کارهای با اصالت ارائه دهد و او در واقع فرهنگ خویش را با زبان تصویری بیان می کند . هر تصویرگر با وجود داشتن مهارت در کار ، دارای سبک و تکنیکی ویژه خود است که وی را از دیگران متمایز و به او اصالت فردی می بخشد. تصویرگر برای برخورداری از قدرت طراحی قوی، ابتدا با طراحی و نقاشی آغاز کرده است و برای رسیدن به کارهای پخته تر و دستی قوی در طراحی، حتی آن هایی که بسیار آزاد و پررمزوراز و سمبلیک کار می کنند، تمرین و ممارست بسیار داشته اند. این هنرمندان اگر نسبت به کودکان و تلقی آنان از زندگی ، هنر ، فرهنگ و آینده حساس نباشند ، نمی توانند عمیق و دلسوزانه کار کنند و اغلب آن ها نویسنده کتاب های کودک یا به نحوی دارای تخصص های خاص مرتبط با کودکان در بعضی زمینه های دیگر غیر از تصویرگری هستند.