اثربخشی آموزش قصه های مبتنی بر دیالوگ بر مهارت های زبانی کودکان دختر کم توان هوشی آموزش پذیر مقطع دبستان
محل انتشار: مجله پژوهش در علوم توانبخشی، دوره: 13، شماره: 2
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 167
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JRRS-13-2_007
تاریخ نمایه سازی: 4 بهمن 1401
چکیده مقاله:
مقدمه: از مهم ترین مشکلات کودکان کم توان هوشی، محدودیت در مهارت های زبانی است. یکی از روش های پیشنهاد شده جهت ارتقای مهارت های زبانی، استفاده از قصه گویی به روش دیالوگ می باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش قصه های مبتنی بر دیالوگ بر مهارت های زبانی دختران کم توان هوشی مقطع دبستان شهر اصفهان بود.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه شاهد بود. جهت انتخاب نمونه ها، از روش نمونه گیری هدفمند استفاده گردید. بدین ترتیب، ۳۰ نفر از دختران کم توان هوشی آموزش پذیر در مقطع دبستان انتخاب شدند و به روش تصادفی ساده در دو گروه شاهد و آزمایش قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه، آموزش قصه های دیالوگی مبتنی بر تکنیک های Whitehurst را دریافت کردند. مهارت های زبانی کودکان با استفاده از نسخه اولیه تجدید نظر شده آزمون رشد زبان- ویرایش سوم (Test of language development-Primary:۳rd Edition یا TOLD-P:۳) مورد سنجش قرار گرفت. داده های به دست آمده با روش تحلیل کواریانس در نرم افزار SPSS و در سطح معنی داری ۰۱/۰ > P تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: تفاوت معنی داری بین دو گروه آزمایش و شاهد در پس آزمون با کسر اثر پیش آزمون، در مولفه های زبان گفتاری (۰۱۰/۰ > P، ۵۸/۱۵۵ = F)، گوش کردن (۰۱۰/۰ > P، ۷۱/۱۰۴ = F)، سازماندهی (۰۱۰/۰ > P، ۴۰/۷۶ = F)، صحبت کردن (۰۱۰/۰ > P، ۱۹/۱۰۲ = F)، معنا شناسی (۰۱۰/۰ > P، ۰۷/۸۲ = F)، نحو (۰۱۰/۰ > P، ۰۷/۸۲ = F) و نمره کل مهارت زبانی (۰۱۰/۰ > P ،۴۲۷ = F) مشاهده شد.نتیجهگیری: قصه خواندن به روش دیالوگ به صورت تعاملات گروهی برای کودکان کم توان هوشی، زمینه ای برای فراگیری زبان می باشد. همچنین، کودکان طی مشارکت و تعامل حین قصه گویی، تکرار، تمرین، دریافت بازخورد و تقویت، می توانند مهارت های زبانی خود را بهبود بخشند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
افروز مکارم نسب
MSc Student, Department of Psychology and Education of Children with Special Needs, School of Education and Psychology, University of Isfahan, Isfahan, Ira
احمد یارمحمدیان
Associate Professor, Department of Psychology and Education of Children with Special Needs, School of Education and Psychology, University of Isfahan, Isfahan, Iran
امیر قمرانی
Assistant Professor, Department of Psychology and Education of Children with Special Needs, School of Education and Psychology, University of Isfahan, Isfahan, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :