اثر بخشی نقاشی درمانی بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه دانش آموزان پسر دارای عقب ماندگی ذهنی خفیف تا متوسط

مقدمه: رفتارهای پرخاشگرانه، مشکلی متداول میان کودکان عقب مانده ی ذهنی است و یکی از روش های پیشنهاد شده، جهت درمان پرخاشگری، هنر درمانی است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر مداخلات نقاشی درمانی برکاهش رفتارهای پرخاشگرانه دانش آموزان پسر عقب مانده ی ذهنی آموزش پذیر مقطع ابتدایی بود.مواد و روش: ۶۰ نفر از دانش آموزان پسرعقب مانده ی ذهنی آموزش پذیر مقطع ابتدایی، با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. در این پژوهش از روش آزمایشی با طرح پیش آزمون-  پس آزمون با گروه کنترل و گزینش تصادفی استفاده شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه ی پرخاشگری کودکان کم توان ذهنی (B. D. GH) فرم معلم استفاده گردید.یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که تفاوت بین دو گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون با کسر اثر پیش آزمون در مولفه های پرخاشگری کلامی به خود (۰۱/۰P<، ۵۸/۲۰=F)، پرخاشگری غیرکلامی به خود (۰۱/۰P<، ۷۲/۱۹=F)، پرخاشگری کلامی به دیگران (۰۱/۰P<، ۵۳/۲۲=F)، پرخاشگری غیرکلامی به دیگران (۰۱/۰P<، ۷۱/۴۴=F) و نمره کل پرخاشگری (۰۱/۰P<، ۸۵/۵۶=F) معنادار است.نتیجه گیری: نتیجه این پژوهش نشان داد، نقاشی درمانی بطور معناداری باعث کاهش رفتارهای پرخاشگرانه در دانش آموزان دارای عقب ماندگی ذهنی می شود، چون در نقاشی این گروه از دانش آموزان فرصت می یابند تا عواطف، احساسات و هیجانات متراکم شده و فشارهای روانی حاصل از این احساسات را از طریق نقاشی و به صورتی جامعه پسند نشان دهند، بنابراین کمتر پرخاشگری نشان می دهند.کلید واژها: پرخاشگری، نقاشی درمانی، دانش آموزان عقب مانده ذهنی.