دیرش انتقال فرمنت دوم در گفتار روان افراد مبتلا به لکنت

چکیده:مقدمه: نتایج بسیاری از مطالعات روی جنبه های حرکتی و صوتی افراد مبتلا به لکنت نشان می دهد که گفتار  روان افراد مبتلا به لکنت با گفتار افراد بدون لکنت متفاوت است. یکی از این جنبه های رمزگشایی و پردازشی که در مطالعات مورد مطالعه قرار گرفتند، ویژگی های انتقال فرمنت واکه ای است. با توجه به اینکه ساختار فرمنتی از جنبه زمانی و فرکانسی نشان دهنده پویایی سیستم تولیدی به خصوص زبان است می تواند در بررسی توانایی های حرکتی افراد مبتلا به لکنت مورد استفاده قرار گیرد. هدف از این مطالعه بررسی دیرش انتقال فرمنت دوم در گفتار روان افراد مبتلا به لکنت و مقایسه آن با افراد بدون لکنت است.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع تحلیلی - مقطعی  می باشد. تعداد ۲۰ نفر مبتلا به لکنت و ۲۰ نفر از افراد طبیعی انتخاب شدند و ۹ نمونه ی گفتاری در قالب یک عبارت حامل ارائه شده و گفته ها ضبط شدند. داده های صوتی با استفاده از نرم افزار Praat تحلیل شده و زمان دیرش انتقال فرمنت دوم بر حسب میلی ثانیه به دست آمدند.یافته ها: طبق یافته های این پژوهش دیرش انتقال فرمنت دوم در گروه افراد مبتلا به لکنت کمتر از افراد بدون لکنت  بود در حالیکه این تفاوت از لحاظ آماری معنادار نبود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه طبق معیار دیرش انتقال فرمنت دوم می توان گفت توانایی های پردازش حرکتی گفتار از جنبه زمانی در افراد لکنتی با افراد بدون لکنت متفاوت است و این افراد در حرکت از موقعیت یک همخوان به واکه بعدی سریعتر عمل می کنند. کلید واژه ها: لکنت، انتقال فرمنت دوم، نرم افزار Praat