مقایسه تراکم استخوانی مهرهای L۴-L۲ شناگران ایرانی با هم ردیفان خارجی

مقدمه: تحقیقات نشان داده اند که ورزشکارانی که در ورزش های بدون تحمل وزن از قبیل شنا فعالیت می کنند، دارای BMD کمتری در مهره های کمری و اندام تحتانی هستند. اعمال نیروی گرانشی اثر مکانیکی مثبتی ایجاد می کند که در بهبود و نگهداری جرم استخوان نقش دارد. هدف این تحقیق مقایسه تراکم استخوانی مهره های L۴-L۲ شناگران ایرانی با هم ردیفان خارجی است.مواد و روش ها: آزمودنی های این پژوهش تعداد ۱۲ نفر از شناگران مرد حرفه ای با میانگین سن (۳/۳ ± ۲۴ سال)، قد (۵/۲ ± ۱۷۵ سانتیمتر)، وزن (۱ ± ۸۲ کیلوگرم) و همچنین ۱۴ نفر شناگر نخبه مرد خارجی با میانگین سن (۳/۶ ± ۲۲ سال)، قد (۷/۲ ± ۱۸۲ سانتیمتر) و وزن (۱۰/۲ ± ۷۲ کیلوگرم) بودند که میزان میانگین تراکم استخوان دو گروه با هم مقایسه شدند. ورزشکاران حداقل دارای ۵ سال سابقه ورزشی مستمر و از سلامت کامل برخوردار بودند. از دستگاه سنجش تراکم مواد معدنی استخوان (DEXA یا absorption ray-x energy Dual ،(برای سنجش میزان تراکم مهره های (L۲ ،L۳ ،L۴) و از ترازو و قدسنج جهت جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها از طریق آزمون آماری مقایسه میانگین تک نمونه ای (آزمون t ) و ضریب همبستگی Pearson تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میزان تراکم استخوانی مهره های کمر در نمونه های ایرانی (۰/۰۴±۱/۰۲gcm۲) کمتر از نمونه های  نمونه های خارجی (۰/۱۶±۱۰/۱۶g.cm۲)  .(P<۰/۰۰۱) بودنتیجه گیری: با توجه به اهمیت تراکم استخوان در مهره های کمر در شناگران و کاهش چشمگیر این تراکم در شناگران ایرانی در مقایسه با نمونه های خارجی پیشنهاد می شود که این تمرینات با تمرینات همراه با تحمل وزن در خشکی به همراه تغذیه سرشار از لبنیات جبران شود.