اثر صافی کف پا بر الگوی فعالیت عضلانی اندام تحتانی و ویژگی های فشار کف پایی هنگام راه رفتن

مقدمه: اثر وضعیت غیر طبیعی پا بر عملکرد حرکتی اندام تحتانی به ویژه در بین کودکان و نوجوانان کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف مطالعه حاضر، مقایسه الگوی فعالیت عضلات منتخب اندام تحتانی و ویژگی های فشار کف پایی پسران نوجوان دچار صافی کف پا منعطف با گروه نرمال هنگام راه رفتن بود. مواد و روش ها: تعداد ۱۲ نفر نوجوان با ساختار صافی کف پا و ۱۲ نفر با ساختار پای نرمال با استفاده از روش شاخص قوس طولی میانی پا در این مطالعه شرکت کردند.  فعالیت الکترومایوگرافی عضلات تیبیالیس انتریور، پرونئوس لانگوس، سولئوس، بخش خارجی و داخلی عضله گاستروکنیمیوس به همراه ویژگی های فشار کف پایی آزمودنی ها هنگام راه رفتن با پای برهنه در یک مسیر ۱۰ متری با سرعت خودانتخابی جمع آوری شد. داده ها با روش آماری Independent t تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: فعالیت الکتریکی قسمت داخلی و خارجی عضله دو قلو طی مرحله انتقال وزن در افراد با پای نرمال نسبت به گروه با صافی کف پا به طور معنی داری بیشتر بود (۰۰۱/۰ = P)؛ در حالی که قسمت داخلی گاستروکنیمیوس در مرحله انتهای استانس فعالیت کمتری (۰۴۸/۰ = P) داشت. حداکثر فشار وارد شده در نواحی انگشت شست، انگشتان دوم تا پنجم، متاتارسال دوم و سوم و قسمت داخلی پاشنه در افراد دچار صافی کف پا بیشتر بود. به علاوه میزان تغییرات مرکز فشار پا در مراحل انتقال وزن، مید استانس و کل مرحله استانس، بین دو گروه تفاوت مشاهده شد (به ترتیب: ۰۱۱/۰ = P، ۰۱۵/۰ = P و ۰۵۰/۰ = P). نتیجه گیری: وضعیت غیر طبیعی پا می تواند بر تغییر فعالیت عضلات اندام تحتانی و ویژگی های توزیع فشار کف پایی هنگام راه رفتن موثر باشد. نتایج این تحقیق بر لزوم بررسی دقیق و جامع وضعیت غیر طبیعی پا بر عملکرد اندام تحتانی هنگام راه رفتن برای طراحی برنامه درمانی مناسب تاکید داشت.   کلید واژه ها: صافی کف پا، راه رفتن، فعالیت الکترومیوگرافی، فشار کف پایی