ارزیابی اثربخشی گروه درمانی آموزشی- روانی بر ارتقای سلامت عمومی خانواده های بیماران مبتلا به اختلالات دو قطبی: یک مطالعه پایلوت

مقدمه: مراقبین خانوادگی بیماران روان در واقع اساس سیستم مراقبت های بهداشتی- درمانی می باشند و مراقبت از بیمار مبتلا به اختلال روان پزشکی مسوولیتی است که فشار و استرس زیادی برای اعضای خانواده به همراه دارد. پژوهش حاضر با هدف، بررسی اثربخشی گروه درمانی آموزشی- روانی بر ارتقای سلامت عمومی خانواده بیماران مبتلا به اختلالات دو قطبی انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش یک طرح شبه آزمایشی با گروه شاهد و انتخاب تصادفی بود. در این پژوهش، ۶ نفر به عنوان گروه آزمایش و ۹ نفر به عنوان گروه شاهد شرکت داشتند. کلیه شرکت کنندگان که اعضای خانواده بیماران مبتلا به اختلالات دو قطبی را تشکیل می دادند، پرسش نامه سلامت عمومی (General Health Questionnaire یا ۲۸-GHQ) را تکمیل نمودند. گروه آزمایش به مدت ۱۲ جلسه در جلسات گروه درمانی آموزشی- روانی شرکت داشتند، ولی گروه شاهد در این مدت هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. همچنین به منظور تحلیل داده ها از آزمون ANCOVA استفاده شد. یافته ها: افزایش معنی داری در میانگین نمره سلامت عمومی گروه آزمایش مشاهده گردید (۰۰۱/۰ > P). نتیجه گیری: گروه درمانی آموزشی- روانی می تواند سطح سلامت عمومی خانواده های بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی را بهبود بخشد. کلید واژه ها: گروه درمانی آموزشی- روانی، سلامت عمومی، خانواده، اختلالات دو قطبی -