بررسی عملکرد یک فرد مبتلا به اسکولیوز در راه رفتن با و بدون ارتز

مقدمه: اسکولیوز (Scoliosis)، یکی از ناهنجاری های سیستم اسکلتی- عضلانی است که بر عملکرد فرد طی راه رفتن و ایستادن اثرگذار است. اطلاعات کمی در مورد تاثیر ارتز بر پارامترهای تعادل و راه رفتن بیماران اسکولیوزی وجود دارد، بنابراین هدف از مطالعه حاضر، بررسی پارامترهای ذکر شده بود. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر یک دختر ۸ ساله مبتلا به اسکولیوز شرکت داده شد. این بیمار دارای انحنای اسکولیوزی با شدت ۲۹ درجه و راس انحنا در سطح ۸T قرار گرفته بود. پارامترهای راه رفتن و تعادل بیمار با و بدون استفاده از ارتز با استفاده از سیستم آنالیز گیت مجهز به ۷ دوربین و صفحه فشار (Kistler force plate) بررسی شد. ضمن آن که طول تاندون عضلات ارکتور اسپاین و عضلات مایل شکمی داخلی و خارجی هنگام راه رفتن توسط نرم افزار Open- SIMM مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: به نظر می رسد ارتز باعث بهبود عملکرد بیماران حین راه رفتن و ایستادن می شود، ضمن آن که باعث کشش عضلات پارااسپینال در سمت تقعر انحنای اسکولیوزی می شود. نتیجه گیری: ارتز باعث تنظیم راستای ستون فقرات و بهبود عملکرد بیمار در راه رفتن و ایستادن می شود. از آن جا که ارتز باعث افزایش طول عضلات پارااسپینال می شود، بنابراین می توان استنباط کرد که ارتز می تواند باعث اصلاح انحنای اسکولیوزی شود. کلید واژه ها: ارتز، طول تاندون، گیت، اسکولیوز