بررسی تاثیر آموزش مراقبت های ویژه بر استرس و کیفیت زندگی مادران کودکان فلج مغزی ۱۲-۴ ساله شهر تهران

مقدمه: وجود کودک مبتلا به فلج مغزی، مادران را در معرض استرس های مراقبتی قرار می دهد و کیفیت زندگی آنان را در تمامی ابعاد متاثر می سازد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف، تعیین میزان تاثیر برنامه آموزش مراقبت های ویژه بر استرس و کیفیت زندگی مادران کودکان فلج مغزی انجام گردید. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بود که با انتخاب تصادفی دو گروه آزمون (۲۹ نفر) و شاهد (۲۵ نفر) انجام شد. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل پرسش نامه منابع و استرس، پرسش نامه کیفیت زندگی ۳۶-SF (Short form-۳۶) و اطلاعات دموگرافیک بود. داده ها قبل و سه ماه بعد از مداخله جمع آوری و توسط نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سن مادران در گروه شاهد ۹/۴ ± ۸/۳۲ سال و در گروه آزمایش ۴/۴ ± ۳/۳۵ سال بود و میانگین سن کودکان در گروه شاهد ۱/۲ ± ۲/۶ سال و در گروه آزمایش ۸/۲ ± ۰/۷ سال بود. آزمون آماری Independent t بین ابعاد کیفیت زندگی در دو گروه آزمون و شاهد بعد از مداخله، اختلاف معنی داری را نشان داد (۰۵/۰ > P)، اما تنها در دو خرده مقیاس عملکرد جسمی و سلامت عاطفی اختلاف معنی دار یافت نشد (۰۵/۰ < P). همچنین در تمامی ابعاد استرس اختلاف معنی داری بین دو گروه رویت گردید (۰۵/۰ > P). نتیجه گیری: اجرای برنامه آموزش مراقبت های ویژه بر کاهش استرس و ارتقای کیفیت زندگی مادران کودکان فلج مغزی موثر می باشد. کلید واژه ها: کیفیت زندگی، استرس، فلج مغزی، آموزش مراقبت های ویژه، مراقبین