ارزیابی عوامل موثر در پوشش پذیری وزوز

مقدمه: وزوز یکی از نشانه های شایع بیماران مراجعه کننده به کلینیک های شنوایی شناسی می باشد که بیش از ۱۰ درصد جمعیت بزرگسال به آن مبتلا هستند. یکی از ویژگی های مهم وزوز قابلیت پوشش پذیری آن است که به عنوان یک روش درمان فیزیولوژیک تلقی می شود. در این مطالعه نقش عوامل مختلف مثل بلندی و فرکانس وزوز، میزان کم شنوایی و محل احساس وزوز در قابلیت پوشش پذیری مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی به صورت مقطعی در ۴۵ بیمار که با شکایت وزوز به کلنیک شنوایی شناسی دانشکده علوم توانبخشی مراجعه داشتند، انجام شده است. در این افراد آزمایشات ادیومتری ارزیابی وزوز شامل تعیین بلندی و فرکانس وزوز، سطوح حداقل پوشش و وقفه پایدار انجام شد. قابلیت پوشش پذیری براساس نتایج تست وقفه پایدار  و با ارایه محرک نویز باند باریک در شدت ۱۰ dB بالاتر از سطوح حداقل پوشش تعیین گردید. کلیه آزمایشات با دستگاه ادیومتر Madsen مدل OB۸۲۲ انجام شد. یافته ها: بر اساس نتایج در ۷/۴۶ درصد افراد مورد بررسی وزوز دارای پوشش پذیری کامل و ۶/۳۵ درصد افراد پوشش پذیری جزئی داشتند و تنها در ۶/۱۷ درصد افراد وزوز غیر قابل پوشش بود. همچنین یافته ها نشان داد که بین بلندی وزوز و قابلیت پوشش پذیری آن رابطه وجود دارد. با توجه به دیگر نتایج بین قابلیت پوشش پذیری، فرکانس وزوز و میزان کم شنوایی ارتباط معنی داری مشاهده نشد. یافته ها همچنین نشان دادند که بین محل احساس وزوز و قابلیت پوشش پذیری آن ارتباطی وجود ندارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه وزوز در درصد قابل توجهی از افراد پوشش پذیر است و از این شیوه می توان جهت کنترل و تخفیف علایم استفاده نمود. کلید واژه ها: وزوز، پوشش پذیری، صدادرمانی