بررسی ارتباط بین قدرت Pinch و Grip با سرعت هدایت عصبی مدین

مقدمه: ساختار دست انسان از سازمان دهی پیچیده ای برخوردار بوده است که به دنبال هر گونه ضایعه، هر چند خفیف دچار کاهش قدرت و کارایی خود می گردد. اندازه گیری قدرت Pinch و Grip جهت تهیه یک شاخص کمی از صحت عملکرد دست توسط داینامومتر به عنوان دقیق ترین و قابل قبول ترین روش پذیرفته شده است. سرعت هدایت عصبی (Nerve conduction velocity یا NCV) روش کلینیکی غیر تهاجمی دیگری است که برای محاسبه سرعت هدایت و سلامت عصب استفاده می شود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی بود که بر روی ۳۹ زن که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، پس از ارزیابی NCV اندام فوقانی، انجام گرفت. قدرت انواع Pinch و Grip هر دو دست این افراد پس از تکمیل فرم رضایت نامه تحقیق و پرسش نامه مربوط به ارزیابی عصب مدین، با داینامومتر اندازه گیری گردید. سپس اطلاعات به دست آمده با یافته های الکترودیاگنوستیک هر نمونه با نرم افزار SPSS و آزمون ضریب همبستگی Pearson مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بین سرعت هدایت عصبی، حسی و حرکتی عصب مدین با انواع Pinch و Grip رابطه معنی دار مثبتی وجود داشت (بیش ترین رابطه بین سرعت هدایت عصبی- حرکتی با ۱Palmar pinch، ۰۰۱/۰ > P، ۳۷۹/۰ = r و بیش ترین رابطه Grip با سرعت هدایت عصبی- حرکتی ۰۰۲/۰ > P، ۳۴۲/۰ = r). بین شاخص میزان درگیری عصب مدین، انواع Pinch و Grip رابطه معنی دار منفی وجود داشت (بیش ترین رابطه با ۱Palmar Pinch، ۰۰۱/۰ > P، ۶۱۳/۰- = r و Grip، ۰۰۱/۰ > P، ۵۶۳/۰- = r). بین شاخص میزان درگیری عصب مدین و سرعت هدایت عصبی، حسی و حرکتی آن رابطه معنی دار منفی وجود داشت (بیش ترین رابطه با سرعت هدایت عصبی- حسی ۰۰۱/۰ > P، ۵۶۲/۰- = r).  نتیجه‎گیری: اندازه گیری قدرت عضلات ناحیه تنار در ارزیابی سرعت هدایت عصبی مدین کاربرد محدودی دارد. پرسش نامه شاخص میزان درگیری عصب مدین نیز به عنوان ابزار بالینی استاندارد در پیش بینی سرعت هدایت عصبی، حسی و حرکتی مدین قابل توجه است. کلید واژه ها: گرفتن ظریف، گرفتن قدرتی، سرعت هدایت عصبی، داینامومتر