کارایی ترکیبات تجاری قارچ کش اکسی کلرور مس در کنترل بیماری سفیدک داخلی خیار
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 385
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ARPP-10-4_008
تاریخ نمایه سازی: 4 بهمن 1401
چکیده مقاله:
چکیدهسفیدک داخلی یکی از مهمترین بیماری های خیار است. استفاده از قارچ کش های با چند نقطه اثر در برنامه های کنترل این بیماری برای محافظت کافی از محصول و به تاخیر انداختن مقاومت احتمالی گروه های پرخطر قارچ کش های با یک نقطه اثر توصیه می شود. در این مطالعه کارایی ۱۵ فرمولاسیون تجاری مختلف تهیه شده در داخل کشور از اکسی کلرور مس (WP ۳۵%) با غلظت دو در هزار، در کنترل این بیماری در کنار قارچ کش های رایج فلوپیکولید + پروپاموکارب هیدروکلراید SC ۶۸.۷۵% (اینفینیتو®) دو در هزار و سیازوفامید SC ۴۰۰ (رانمن®) ۵/۰ درهزار همراه با تیمار شاهد بدون سم پاشی در کنترل این بیماری بررسی شد. آزمایشات در استان های تهران (ورامین) و مازندران (آمل) با ۱۶ تیمار و جنوب استان کرمان (جیرفت) با ۱۷ تیمار در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و با چهار تکرار در سیستم های تولید گلخانه ای (ورامین و جیرفت) و فضای باز (آمل) بررسی شد. محلول پاشی با مشاهده اولین علایم بیماری شروع و با فاصله ۵ تا ۷ روزه تکرار شد. در آزمایش های جیرفت، ورامین و آمل به ترتیب ۲، ۳ و ۴ نوبت محلول پاشی با تیمارهای آزمایش انجام گرفت. ارزیابی کرت های آزمایشی در مرحله وقوع شدت بیماری با درجه ۹ در شاخص نمرهدهی کرتهای شاهد انجام شد. تجزیه واریانس داده ها، اختلاف معنی دار آماری را در همه آزمایشات بین تیمارها و شاهد نشان داد. مقایسه میانگین داده های آزمایشات نشان داد ترکیبات تجاری اکسی کلرور مس دارای اثرات یکسان نبوده و در چند گروه آماری قرار گرفتند. کارایی آنها در کنترل بیماری در شرایط گلخانه ۹/۷۲-۹/۶۵ درصد و در شرایط مزرعه ۴۳-۲۹ درصد بود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیدرضا فانی
بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان یزد، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران.
حسین عظیمی
موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران.
فرید بیکی
موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران.
موسی نجفی نیا
بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی جنوب استان کرمان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، جیرفت، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :