نقش ذهنیت های طرحواره ای در پیش بینی کیفیت زندگی کاری پرستاران با توجه به نقش میانجی بهزیستی روانی

مقدمه: مواجهه مکرر پرستاران با شرایط دردناک و رنج­­آور بیماران در بخش های مختلف می تواند منجر به کاهش کیفیت زندگی حرفه ای در آنان گردد که خود می تواند زمینه ساز آسیب های روانی، همچون افت کیفیت مراقبت و برآیندهای مراقبت از بیماران شود. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ذهنیت­ های طرح­واره­ ای در پیش­ بینی کیفیت زندگی کاری پرستاران با توجه به نقش میانجی بهزیستی روانی انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع طرح های همبستگی پیشرفته مبتنی بر روابط ساختاری و روش تحلیل داده ها، مدل سازی معادله ساختاری در میان ۳۰۰ نفر از پرستارانی که در فاصله زمانی اردیبهشت تا آبان ۱۴۰۰ در ۸ بیمارستان خصوصی شهر مشهد مشغول به کار بودند، انجام گرفت و برای جمع ­آوری داده ­ها از پرسشنامه ­های ذهنیت طرحواره ای یانگ (۲۰۰۸)، بهزیستی روانی ریف (۱۹۸۹) و کیفیت زندگی کاری قاسم زاده (۱۳۸۴) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده­ ها نیز با کمک نرم­ افزارهای آماری SPSS و PLS و آزمون معادلات ساختاری انجام شد.  یافته­ ها: نتایج تجزیه و تحلیل داده­ ها نشان داد که بین ذهنیت­ های طرح­واره ­ای با کیفیت زندگی کاری پرستاران با میانجی گری بهزیستی روانی رابطه معنی داری وجود دارد و متغیر ذهنیت­ های طرحواره ای قادر است از طریق بهزیستی روانی ۸۷/۲ درصد از تغییرات کیفیت زندگی کاری را بیان کند.   نتیجه ­گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد می­شود برای بهبود کیفیت زندگی کاری پرستاران ذهنیت ­های طرح­واره­ ای آنان را تعدیل و بهزیستی روانی آنان را بهبود بخشید.