کنترل و روابط عاطفی والدین دانش اموزان

ارتباط والدین با یکدیگر و با فرزندان از موارد مهمی است که سال ها نظر صاحب نظران و متخصصان تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده است. خانواده نخستین پایگاهی است که پیوند بین فرد و محیط اطراف او را به وجود می آورد. کودک در خانواده پندارهای اولیه را درباره جهان فرا میگیرد، از لحاظ جسمی و ذهنی رشد مییابد، هنجارهای رفتاری را یاد میگیرد، نگرشها، اخلاق و روحیاتش شکل گرفته و به عبارتی اجتماعی میشود خانواده یکی ازبنیادهای اصیل و بسیار در خور ستایش واحترام در دین مبین اسلام وبه تبع آن در جامعه ماست. خانواده اولین و ابتدایی ترین نهادی است که در جامعه ما شکل می گیرد و رشد می کند و جایگاه بسیار مقدسی است که هر کدام از اجزا آن از پدر و مادر و فرزندان جایگاهی خاص وحقوقی فردی وجمعی دارند که افراد آن طبیعتا در ارتباط با هم به آن احترام گذاشته ورعایت می کنند. خانواده در پیریزی سعادت فرزندان سهم بزرگ ومسئولیتی عظیم دارد وبه ویژه آنکه بخش اعظم پرورش جسم و روان پایه گذاری حیات اجتماعی وفرهنگی طفل مربوط به این دوره ( سالهای ابتدایی تولد) است. دامان خانواده را محیطی مقدس دانسته اند که درآن خوشبختی پدید می آید و پدران و مادران پاکدل و با ایمان درطول تاریخ توانسته اند نسلهای ارزنده وشایسته ای بپرورانند وبه جامعه تحویل دهند. خانواده از دیدی یک موسسه حقوقی است که افراد آن درسایه پیوند خونی و زناشویی با هم ارتباط مییابند. زندگیشان براساس تفاهم وهمزیستی وصلح وتعاون است. عامل والدین می توانند مهمترین عامل وعلت پایه گذاری وضع اصلی طفل باشد واو را به پاکی وناپاکی سوق می دهد. تاثیرخانه و خانواده در فرد نامحدود است و می توان گفت که پایه های تربیتی فرد درخانه نهاده شده است چون محیط خانه به اقتضایی که ایجاد استقرارروانی در کودک می نماید و با وسایلی که نیازمندیهای روانی او را تامین میکند و فرصتی که برای ارضاء تمایلات و غرایز کودک فراهم میسازد، همگی آنها در طرز رشد او موثراست. چنانکه خانه صحت اخلاقی کودک را بنیان گذاری میکند زیرا او ارزشهای اخلاقی، علاقه به راستی ودرستی وتنفرازدروغ ونادرستی ومیل به تعاون و همکاری و علاقه به همنوع و بالاخره دوست داشتن فضایل ومبارزه با رذایل وامثال آنها را ازمحیط خانه فرا می گیرد