نقش مصالح هوشمند درافزایش خلقیت و پویایی درشهر

امروزه نیازمندی های معماری مدرن با معماری متداول در قرون اخیر متفاوت است. این تفاوت بنیادی نه تنها در استفاده کاربردی از فضا بلکه در رویکرد مفهومی نوینی که امروزه نسبت به استفاده کاربردی از فضاو قسمت های مربوط به آن وجود دارد نیز انعکاس می یابدو تقابل نیازهای منحصر به فرد در تامین رفاه و اسایش در چنین قسمت هایی منجر به اعمال طراحی با مصالح هوشمند و پیچیده و همچنین کاربرد سیستم های ساختمانی به مراتب انعطاف پذیرتر و مقرون به صرفه تر شده است. یکی از موارد همیشگی و چالش برانگیز در معماری حداکثر استفاده از فضاهای شهری در سال های اخیر توانسته است که کارکرد این فضاها را ارتقا داده و با ایجاد فضاهایی جذاب و تغییرپذیر منجر به افزایش خلاقیت در شهروندان وارتقا پویایی در شهر شود. این مقاله در تلاش است تا با معرفی این مصالح و تبیین نقش آنها در فضای شهری بتواند بستر مناسبی را برای استفاده از این مصالح در شهرهای ایران فراهم آورد.