خودشیفتگی مدیران و سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه

خودشیفتگی که به عنوان یک ساختار شخصیتی مطرح است، می تواند قضاوت ها و تصمیم های مدیران از احتمال نتایج گوناگون را تحت تاثیر قرار دهد. خودشیفتگی در بین مدیران نقشی حیاتی در انجام فعالیت های مرتبط با مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت ها و هزینه های تحقیق و توسعه دارد. بر این اساس هدف پژوهش حاضر ارتباط خودشیفتگی مدیران با هزینه های تحقیق و توسعه بر اساس نقش تعدیل کنندگی عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت است. در این پژوهش از دو معیار پاداش نقدی مدیران و اندازه امضای مدیران برای سنجش خودشیفتگی مدیران استفاده شده است. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نوع همبستگی است. در این راستا ۱۳۲ شرکت به عنوان شرکت های عضو نمونه انتخاب گردید که در طی سال های ۱۳۹۹-۱۳۸۹ در بورس اوراق بهادار تهران فعالیت داشته اند. داده های پژوهش از صورت های مالی واقعی شرکت ها از طریق سایت کدال جمع آوری و با استفاده از نرم افزار اکسل گردآوری شد. روش آزمون فرضیه ها رگرسیون چندمتغیره با استفاده از نرم افزارهای Image J و ایویوز ۱۲ می باشد. یافته ها نشان داد که پاداش نقدی مدیران و اندازه امضای مدیران با هزینه های تحقیق و توسعه ارتباط معناداری ندارد. عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت با هزینه های تحقیق و توسعه ارتباط مثبت دارد. عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت نقش تعدیل کننده ای بر ارتباط پاداش نقدی مدیران و اندازه امضای مدیران با هزینه های تحقیق و توسعه ندارد. نتایج این پژوهش بر توسعه ادبیات مربوط خودشیفتگی مدیران و هزینه های تحقیق و توسعه می افزاید. برای هزینه های تحقیق و توسعه خودشیفتگی یک ویژگی تاثیرگذار نمی باشد، زیرا میل به تمجید و تحسین توسط سهام داران باعث می شود که مدیران کمتر به تحقیق و توسعه توجه کنند.