مقایسه اثربخشی برنامه توانبخشی شناختی مبتنی برحافظه آینده نگر و برنامه تنظیم هیجان بر کارکردهای اجرایی دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی

هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی برنامه توانبخشی شناختی مبتنی برحافظه آینده ­نگر و برنامه تنظیم هیجان بر کارکردهای اجرایی دانش­آموزان با اختلال نارسایی توجه و بیش ­فعالی است. روش ها: این پژوهش از طرح شبه­ آزمایشی پیش­ آزمون پس­آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش ­آموزان دچار اختلال نارسایی توجه و بیش­ فعالی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر بوشهر در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بود. از میان آن­ها به ­روش نمونه گیری در دسترس ۴۵ نفر که ویژگی های لازم بر اساس پرسشنامه فرم کوتاه و تجدیدنظر شده مقیاس درجه بندی کانرز والدین (۱۹۶۰) و ملاک­های ویرایش پنجم کتاب راهنمای تشخیصی و آماری اختلال­ های روانی را داشتند فهرست شدند و سپس در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) گمارش شدند. برای سنجش عملکرد توجه، از خرده­مقیاس خطای حذف آزمون عملکرد پیوسته TOVA و برای ارزیابی عملکرد بازداری پاسخ از خرده­ مقیاس خطای ارتکاب آزمون TOVA، آزمون ویسکانسین و آزمون استروپ استفاده شد. گروه آزمایش توانبخشی شناختی به مدت ۸ جلسه ۶۰ دقیقه­ ای و گروه آزمایش تنظیم هیجان  نیز تحت آموزشی برنامه آموزشی تنظیم هیجان در ۱۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای و به­ صورت گروهی تحت آموزش قرار گرفتند. داده­ های حاصل از پژوهش با آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته ­ها نشان داد برنامه های آموزشی توانبخشی شناختی و تنظیم هیجان موجب بهبود مشکلات رفتاری دانش­ آموزان شده است و این تاثیر در مرحله پیگیری دو ماهه پایدار ماند (۰۵/۰˂P). نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست­ آمده از مطالعه حاضر می­ توان نتیجه ­گیری کرد که این دو برنامه آموزشی آموزش می­ تواند به عنوان یک روش مداخله ­ای در بهبود مشکلات رفتاری دانش­آموزان با اختلال نارسایی توجه و بیش ­فعالی استفاده شود.