رابطه خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت با سازگاری تحصیلی دانشجویان کارشناسی سال اول (مورد مطالعه: موسسه آموزش عالی بیهق سبزوار)

هدف تحقیق حاضر ارتباط خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت با سازگاری تحصیلی دانشجویان مقطع کارشناسی موسسه آموزش عالی بیهق سبزوار میباشد. جامعه آماری مورد نظر را دانشجویانی تشکیل میدهند که در سال ۹۸ در رشته های مختلف این موسسه پذیرش شدهاند که تعداد آنها ۵۵ نفر بوده است. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی و از نوع همبستگی میباشد که در این راستا جهت تجزیه تحلیل داده ها روش همبستگی پیرسون به کار گرفته شد. برای جمع آوری اطلاعات نیز از پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس، خودکارآمدی شرر و سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک استفاده گردید. مطابق یافته های تحقیق میانگین نمرات برای انگیزه پیشرفت ۷۴/۳۱، متغیر خودکارآمدی ۷۰/۱۱ و سازگاری تحصیلی ۹۳/۷۸ به دست آمد. نتایج نشان داد مقدار ضریب همبستگی بین انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی، ۰/۳۶، بین متغیر خودکارآمدی و سازگاری تحصیلی ۰/۴۹و بین انگیزه پیشرفت و سازگاری تحصیلی ۰/۳۶۸ میباشد، که نشان دهنده رابطه مثبت بین این متغیرها است. همچنین همبستگی بین دو متغیر انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی با سازگاری تحصیلی برابر ۰/۴۶۲ بوده که در سطح اطمینان ۰/۹۵ و خطای ۰/۰۵ معنادار است. بنابراین میتوان نتیجه گرفت افرادی که خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت بالاتری دارند این اطمینان در آنها به وجود میآید که قادر به انجام تکالیف و وظایف محوله در محیط آموزشی خواهند بود، تلاش و پشتکار بیشتری از خود نشان میدهند و کمتر دچار ناامیدی میشوند بنابراین نگرش مثبت تری نسبت به محیط آموزشی داشته و به دنبال آن با این محیط سازگاری بیشتری پیدا خواهند کرد.