رابطه ی ساختاری پیوند با مدرسه با رفتارهای پرخطر در نوجوانان ؛ نقش میانجیگری ساختار انگیزشی

یکی از موارد جدی تهدید کننده ی سلامت، شیوع رفتارهای پرخطر در میان اقشار مختلف بویژه نوجوانان است. هدف اصلی این پژوهش پیش بینی رفتارهای پرخطر بر اساس پیوند با مدرسه با میانجیگری ساختارهای انگیزشی در نمونه ای از نوجوانان دبیرستانی شهر تهران در سال ۹۶-۱۳۹۵ بود. ۴۱۸ نفر از دختران و پسران دوره ی دوم دبیرستان های تهران از گروه های سنی مختلف به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده و به پرسشنامه های رفتارهای پرخطر (زاده محمدی و احمدآبادی، ۱۳۹۰)، ساختارانگیزشی(ککس وکلینگر، ۲۰۰۴)، و پیوند با مدرسه (رضایی شریف، حجازی و همکاران،۱۳۹۳) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از روش آماری مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارAMOS ۲۱.۰استفاده شد. شاخص های برازش حاکی از برازش مناسب الگوی مفهومی با داده ها بودند. شاخص برازش مقایسه ها (۹۰۰/۰=CFI)، شاخص نیکویی برازش (۹۰۳/۰=GFI)، شاخص نرم شده نیکویی برازش (۸۶۱/۰=AGFI) و ریشه دوم میانگین مجذورات خطای تقریب (۰۸۰/۰=RMSEA) همگی نشان می دهند که مقادیر در سطح مطلوب هستند و مدل برازش مطلوبی دارد. به علاوه یافته ها نشان دادند اثر مستقیم پیوند با مدرسه بر رفتارهای پرخطر منفی و معنادار، و اثر مستقیم آن برساختار انگیزشی انطباقی مثبت و معنادار بود. همچنین اثر مستقیم ساختار انگیزشی انطباقی بر رفتارهای پرخطر منفی و معنادار و اثر مستقیم ساختار انگیزشی غیر انطباقی بر رفتارهای پرخطر، مثبت و معنادار بود.