اثربخشی کیفیت زندگی درمانی بر میزان تاب آوری روان شناختی و خود - تعیینی دانش آموزان دختر افسرده

هدف اصلی این پژوهش، تعیین میزان اثربخشی کیفیت زندگی درمانی در تغییر سطح تاب­آوری روان­شناختی و خود - تعیینی دانش­آموزان دختر افسرده شهر خرم­آباد بود. این پژوهش به صورت شبه­تجربی بود که در آن از طرح پیش­آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. نمونه پژوهش ۴۰ آزمودنی بود که از میان دانش­آموزان دختر دبیرستانی دارای افسردگی شهر خرم­آباد انتخاب و به صورت تصادفی در گروه­های آزمایش (کیفیت زندگی درمانی) و گواه گمارده شدند. در مرحله مداخله گروه آزمایش در ۸ جلسه تحت آموزش زندگی درمانی قرار گرفتند. برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه تجدید نظر شده خود تعیینی و پرسش­نامه تاب­آوری روانشناختی در مراحل پیش­آزمون و پس­آزمون برای دو گروه آزمایشی و گواه استفاده شد. داده­های پژوهش با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره(مانکووا) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس تفاوت معناداری بین دو گروه نشان داد (۰۱/۰p<). یافته­ها حاکی از آن بود که کیفیت زندگی درمانی در افزایش خود - تعیینی و تاب آوری روانشناختی اثربخش است.