ارزیابی طرح احیاء و تعادل بخشی آب های زیرزمینی دشت شهریار با تاکید بر کنتورهای هوشمند

ا فزایش بهره برداری از آب های زیرزمینی موجب ایجاد مشکلاتی مانند افت سطح ایستابی و کاهش حجم ذخیره آ بخوان های کشور شده ا ست. شمار زیاد این مشکلات باعث شده برنامه ریزی ها ی گوناگون برای احیاء و تعادل بخشی منابع آب زیرزمینی کشور به کار گرفته شود. یکی از این راهبرد ها کارگذاشتن کنتور هوشمند بر روی چاه ها ی بهره برداری است. آبخوان دشت شهریار از آن دسته آ بخوان ها ی کشور است که ا فزایش بهره برداری از آن باعث ایجاد مشکلات بسیاری در این آبخوان شده ا ست. در این پژوهش پس از بررسی ویژگی های آبخوان دشت شهریار و تغییرات ماهانه سطح آب زیرزمینی در دوره آماری ۱۳۹۸ -۱۳۹۰، کارایی کارگذاشتن کنتور هوشمند بر نوسانات سطح آب زیرزمینی، تجزیه و تحلیل شد. گستره مورد مطالعه به سه بخش تعداد زیاد، متوسط و کم کارگذاشتن کنتور هوشمند تفکیک شد. برای هر یک از بخش ‎ها هیدروگراف معرف جداگانه ای تهیه شد. نتایج بهدست آمده از تجزیه و تحلیل نقشه ها و هیدروگراف ها نشان داد در بازه زمانی بعد از کارگذاشتن کنتور هوشمند شیب نوسانات سطح آب زیرزمینی در گستره با تعداد زیاد کارگذاشتن کنتور هوشمند مشابه شیب و روند نوسانات سطح آب زیرزمینی در گستره با تعداد کم کارگذاشتن کنتور هوشمند است؛ بنابراین کارگذاشتن کنتور هوشمند بر روی چاه های بهره برداری، با استفاده از روش ها و سیاست های کنونی، نمی تواند یک رویکرد مناسب برای مدیریت پایدار منابع آب زیرزمینی باشد؛ زیرا کارگذاشتن کنتور هوشمند بدون محدود کردن میزان اضافه برداشت کارایی مثبتی بر احیاء و تعادل بخشی آبخوان ندارد. در این پژوهش دیگر کارهای انجام شده برنامه تعادل بخشی در گستره مورد مطالعه مانند تغذیه مصنوعی و انسداد چاه های غیرمجاز بررسی شدند.