بررسی تاثیر مواد منعقدکننده مختلف بر میزان ته نشینی لجن فاضلاب

مقدمه: به منظور کاهش هزینه های گزاف سرمایه گذاری وراهبری تاسیسات تصفیه وتثبیت لجن لازم است، حجم لجن تولیدیدر تصفیه خانه های فاضلاب تا حد ممکن کاهش یابد. . از آنجا که لجن اصلاح شده به راحتی تغلیظ وآبگیری می شود.شود،بنابراین در تصفیه خانه های فاضلاب عملیات آماده سازی لجن اهمیت ویژهای دارد.هدف از این مطالعه بررسی کارایی منعقدکننده های مختلف موجود در کشور جهت تغلیظ لجن شهری می باشد.روش: در این پروژه تصفیه خانه جنوب تهران انتخاب گردید ودر تاریخ مقرر برای نمونه برداری اقدام گردید.سپس نمونه بهصورت مرکب از مخلوط لجن حوضچه ته نشینی اولیه وثانویه انتخاب و با ظرف مخصوص در دمای ۴ در جه سانتیگراد بهآزمایشگاه دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منتقل شد.آزمایشات مربوطه روی آن صورت گرفت .مواد منعقدکننده ای که روی لجن آزمایش شدند شامل سولفات آلومینیوم (آلوم)،کلرید فریک،پلی الومینیوم کلرایدو سولفات فریک بود.یافته ها: از بین مواد مصرفی در آزمایش آهن فریک بیشترین کارایی را در آبگیری لجن داشت.کمترین کارایی در آبگیری لجنمربوط به سولفات آلومینیوم بود. میانیگن pH۷/۶۶ بوده و میانگین tss لجن ۳۴۰۵/۵ بود. همچنین میانگین مواد جامد قابل ته نشینی لجن تهران برابر ۱۳۴۳ میلی لیتر در لیتر و میانگین VS لجن نیز برابر ۵۶/۵ بود.بحث و نتیجه گیری: در بین روشهای مختلف ابگیری لجن استفاده از مواد شیمیایی به دلیل هزینه پایین مواد گزینه مناسبی برایتصفیه خانه ها است. اما مواد شیمیایی به دلیل تولید لجن نیز می توانند تولید لجن را افزایش دهند که لازم است تا بهترین مادهانتخاب شود تا آب لجن را کاهش دهد. اما چنان که نتایج این آزمایش نشان داد آهن ۳ سولفات بهترین ماده از نظر کارایی کاهشآب لجن است.