مطالعه فاکتورهای تاثیرگذار در طراحی قوس کلوتوئید و مقایسه آن ها با استاندارهای مختلف طراحی راه

اولین و مهمترین وسیله ی ارتباطی انسانها در طی تاریخ، راه بوده است. راه ها علاوه بر جابجایی انسان و کالاباعث پیشرفت و توسعه فناوری و علم بودهاند. طراحی راه نیز در گذر زمان دستخوش تغییرات زیادی شده و بشربرای نیل به اهدافی همچون افزایش ایمنی، کاهش هزینه ها و کوتاه تر کردن مسیرها در محل های تلاقی مسیرها ازقوس استفاده نموده است. بسیاری از استانداردهای طراحی راه استفاده از منحنی کلوتوئید را در طراحی قوس هایاتصال توصیه می کنند. این منحنی عموما بین مسیر مستقیم و قوس دایره ای با شعاع ثابت و یا بین دو قوس باشعاع های متفاوت استفاده می شود. مزیت های اصلی استفاده از این منحنی افزایش تدریجی نیروی گریز از مرکز،ایجاد فضایی مناسب برای تامین بربلندی و فراهم کردن درک صحیحی از قوس برای راننده می باشند. انتخابطول کوتاه کلوتوئید باعث عدم ایجاد فضای مناسب برای اعمال بربلندی و همچنین باعث افزایش نرخ نیرویوارده به وسیله نقلیه و سرنشینان آن در واحد زمان می شود. متقابلا طول بلند کلوتوئید بالقوه دارای تاثیرات منفیبر درک و احساس راننده و بالتبع ایمنی قوس می باشد به ویژه هنگامی که برای ورود به قوس کاهش سرعتالزامی باشد. استانداردهای طراحی عموما از سه معیار جهت تعیین حدود طول کلوتوئید استفاده می کنند: کنترلآسایش و ایمنی، کنترل محدودیت اختلاف شیب کناره های آسفالت و کنترل درک و احساس صحیح از قوس.استفاده از این معیارها منتهی به محدوده ی وسیعی جهت انتخاب طول کلوتوئید می شوند. در این پزوهش مقایسه ایاجمالی بر معیارهای طراحی قوس کلوتویید در آیین نامه های مطرح دنیا در زمینه راه سازی انجام شده است ونتایج حاصل از آن مختصرا با آیین نامه ایران مقایسه شده است.