بررسی نشانگرهای معرفت شناسی در میزگردهای سیاسی- اجتماعی سیمای ایران از منظر گفتمان انتقادی

مقاله حاضر به بررسی نشانگرهای معرفت شناسی در میزگردهای سیاسی- اجتماعی در شبکه های سیمای جمهوری اسلامی ایران از منظر گفتمان انتقادی بر اساس دیدگاه هایلند (۲۰۰۵) و فرکلاف (۲۰۰۱) پرداخته است. در این پژوهش ۲۰ برنامه گزینش شده میزگردهای سیاسی- اجتماعی شبکه های ۱، ۲، ۳ و ۴ انتخاب شده اند که به روش کیفی و کمی به صورت تمام شماری با استفاده از نمونه گیری هدفمند، موردبررسی و تحلیل قرارگرفته اند. متغیرهای موردبررسی در این پژوهش شامل، جنسیت کارشناسان، زنده و یا ضبط شده بودن برنامه ها، تعداد کارشناسان موجود در برنامه، دانشگاهی بودن و یا غیردانشگاهی بودن کارشناسان می باشند تا مشخص گردد آیا توزیع عناصر معرفت شناسی در میزگردهای سیاسی- اجتماعی زنده و ضبط شده با حضور منتقدان زن و مرد و همچنین عوامل دانشگاهی و غیردانشگاهی متفاوت است؟ همچنین آیا توزیع عناصر معرفت شناسی در میزگردهای سیاسی - اجتماعی ضبط شده با حضور یک یا چند منتقد متفاوت است؟ تفاوت توزیع عناصر معرفت شناسی ازنظر تحلیل کلام با الگوی فرکلاف چگونه توجیه می شود؟ نتایج نشان داد که توزیع عناصر معرفت شناسی، یقین نما، تردید نما و نگرش نما در برنامه های میزگردهای سیاسی- اجتماعی در صدا و سیمای جهوری اسلامی ایران بر اساس جنسیت کارشناسان، زنده بودن و یا ضبط شده بودن برنامه، دانشگاهی بودن و یا غیردانشگاهی بودن کارشناسان و یا حضور یک یا چند کارشناس در برنامه متفاوت می باشد، همچنین ازنظر الگوهای تحلیل کلام، نوع کاربرد ابزارهای معرفت شناسی در گفتمان کارشناسان قابل توجیه می باشد