شناسایی ترکیبات شیمیایی، قدرت آنتی اکسیدانی، محتوای تام فنل و فلاونوئید کل و سمیت سلولی اسانس رزماری
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 154
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IFST-18-4_007
تاریخ نمایه سازی: 17 بهمن 1401
چکیده مقاله:
رزماری با نام علمی Rosmarinus officinalis L. گیاهی از تیره نعناعیان می باشد که به دلیل داشتن خواص های گوناگون از جمله خواص دارویی، پزشکی و طعم دهنده در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. در پژوهش حاضر ترکیبات شیمیایی موجود در اسانس رزماری به وسیله دستگاه کروماتوگرافی گازی متصل طیف سنج جرمی تعیین گردید. ارزیابی محتوای تام فنلی و فلاونوئید اسانس رزماری به ترتیب با استفاده از روش های فولین- سیوکالتو و رنگ سنجی به کمک آلومینیوم کلراید صورت پذیرفت. ارزیابی اثرات آنتی اکسیدانی اسانس رزماری به دو روش DPPH و ABTS محاسبه شد. میزان اثر سمیت سلولی اسانس رزماری بر رده های سلولی سرطان روده بزرگ ( (HT۲۹ به روش MTT مورد بررسی قرار گرفت. ترکیبات گروه های عاملی زیست فعال موجود در اسانس با استفاده از طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه بررسی شد. نتایج حاصل از تجزیه ترکیبات شیمیایی اسانس رزماری شامل ۲۹ ترکیب بودند که در مجموع ۲۲/۹۴% از کل اسانس را شامل شدند. عمده ترین ترکیب شناسایی شده در اسانس رزماری ترکیب اوکالیپتول با میزان ۱۳/۴۰% بود. محتوای تام فنلی اسانس رزماری ۵۵/۷۲ میلی گرم گالیک اسید در گرم اسانس و میزان فلاونوئید آن برابر با ۳۶ میلی گرم کوئرستین اکی والان در گرم اسانس بود. میزان سنجش مهار رادیکال آزاد در دو روش DPPH و ABTS به ترتیب برابر با ۷۴/۷۸% و ۹۷/۸۱% به دست آمد. نتایج مربوط به میزان سمیت سلولی اسانس رزماری نشان داد که اثر سیتوتوکسیک وابستگی زیادی به غلظت داشته و با افزایش غلظت اسانس میزان سمیت سلولی نیز افزایش یافت. تجزیه و تحلیل طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه حضور ترکیبات آلدهیدها، کتون ها، اسیدهای کربوکسیلیک، استرها و آلکن ها را اثبات نمود. نتایج مربوط به تمامی آزمون های اسانس رزماری نشان داد که این اسانس می تواند به عنوان یک منبع بالقوه در صنایع داروسازی و غذایی مورد استفاده قرار گیرد
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محسن ابراهیمی همتی کیخا
گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده علوم دامی و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران.
حسین جوینده
گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده علوم دامی و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران.
بهروز علیزاده بهبهانی
گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده علوم دامی و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران.
محمد نوشاد
گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده علوم دامی و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :