رتبه بندی چالش های یادگیرندگان در بهسازی مجازی منابع انسانی (مورد مطالعه: معلمان شهرستان دامغان)

آموزش مجازی به دلیل مزایایی از قبیل انعطاف پذیری زمانی و مکانی، یکی از ابزارهای مناسب برای آموزش کارکنان در سازمان ها و محیط کار محسوب می شود. اما، تحقق این مزایا و استفاده بهینه از ظرفیت های آموزش مجازی مستلزم شناسایی و رفع موانع فراروی بکارگیری آن است. از این رو پژوهش حاضر با هدف شناسایی و رتبه بندی موانع مدرسان در آموزش و بهسازی مجازی منابع انسانی و با شیوه پیمایش انجام شده است. جامعه آماری پژوهش، کلیه معلمان شهرستان دامغان (۷۲۰ نفر) در مقطع متوسطه و ( ۳۵۰ نفر ) در مقطع ابتدایی بود که حداقل در یک دوره آموزش بصورت مجازی شرکت کرده بودند و تعداد ۴۳۰ نفر از آنان (مرد و زن در هر دو مقطع) بعنوان نمونه بر اساس نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه ای محقق ساخته بود که روایی آن توسط اساتید متخصص، تایید گردید و پایایی آن نیز با محاسبه آلفای کرونباخ ۰.۹۳% تایید گردید. داده های حاصل با استفاده از شاخص های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون t تک نمونه ای و آزمون فریدمن) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان دادند که مهمترین موانع بکارگیری آموزش مجازی در آموزش و بهسازی منابع انسانی در سطح مدرسان به ترتیب مربوط به موانع زیرساختی-فنی با میانگین رتبه ای (۱۰/۳ ) و موانع آموزشی با میانگین رتبه ای (۳۹/۲) است. پیرو نتایج این تحقیق، موانع اخلاقی و فرهنگی-اجتماعی برای بکارگیری آموزش مجازی در آموزش و بهسازی منابع انسانی معلمان شهرستان دامغان از کمترین میزان اولویت و اهمیت برخوردارند.