ارتقاء سواد سلامت دانش آموزان تحت یادگیری سیار در دوران پساکرونا

دوران کرونا با بازخورد وسیع سیستم های آموزشی- بهداشتی در زمینه های نیاز آموزش سلامت وسواد سلامت مواجه بود. شرط اول مقاومت در کرونا در کنار واکسیناسیون، ارتقاء سیستم ایمنی بارعایت اصول بهداشت و تغذیه سالم بود. نقصان اطلاعات و ناکافی بودن تسلط دانش آموزان و حتیبالغین بر مهارت ها و اطلاعات بهداشتی، به یادگیری سیار آموزش سلامت به صورت انقلابی منجرشد. هدف از این مقاله توصیفی بررسی و تحلیل محتوایی سامانه ها و رسانه های آموزشی دستگاه هایمتولی برای آموزش سلامت و سواد سلامت دانش آموزان در دوران پساکرونا بود. از مصاحبه با ۱۲نفر از کارشناسان و مراقبان سلامت مدارس شهر تهران تا مرحله اشباع بهره گرفته شد. یافتهها نشانداد که توسعه سواد سلامت به عنوان یک نیاز به یادگیری مادام العمر به ویژه در عصر کرونا و پساکرونا، از برنامه تحصیلی دانش آموزان جدایی ناپذیر است . گرچه دستورالعمل ها و شیوه نامه هایسیاستگزاران در زبان های مختلف تکنولوژی میتواند بستر یادگیری را برای مخاطبان پشتیبانی کندولی آموزش سلامت در نهاد خاص مدرسه نمی تواند متمرکز باشد. گرچه در دوران پساکرونا،سازگاری با کرونا و بازگشت به مدرسه از مصادیق تائید شده تعلیم و تربیت است ولیکن با ضرورتپشتیبانی هایی مثل نظارت ها و ارزیابی ها، دسترسی به سامانه های معتبر، به روزآوری اطلاعات ویافته های علمی بهداشتی از مراجع ذیصلاح ملی و بین المللی، توانمندسازی کارکنان و مراقبانسلامت، این یادگیری های سیار می تواند، ادامه داشته باشد.