مروری بر واکسن های مورد استفاده در دامپزشکی

بیماری های ویروسی، از جمله سیاه زخم، شاربن و بیماری نیوکاسل ( ND ) و.... از بیماری های مشترک بین انسان و دام هستند که منجر به خسارات اقتصادی قابل توجهی می شود. واکسیناسیون بدون شک موثرترین وسیله برای محافظت از زندگی در برابر عفونت است. با پیشرفت ایمونولوژی، زیست شناسی مولکولی و میکروبیولوژی، فناوری های توسعه واکسن به سرعت در حال تکامل هستند. به طور خاص، ناقلهای ویروس نوترکیب، یک پلت فرم قدرتمند و امیدوارکننده برای تولید واکسنهای ایمن، ایمنیزا و بدون کار با پاتوژن های زنده، به ویژه واکسن های کشنده برای انسان و حیوانات هستند. با وجود در دسترس بودن واکسن های تجاری برای بیماری های ویروسی ، این بیماری ها همچنان خطر قابل توجه جهانی دارند. از لحاظ تاریخی، علاقه بر ارزیابی اثرات محافظتی واکسیناسیون متمرکز بوده است.در سال های اخیر شاهد پیشرفت قابل توجهی در تولید واکسن بوده ایم. یکی از عوامل مهم در عملکرد محافظتی کمتر از حد مطلوب واکسن های فعلی، عدم تطابق ژنتیکی بین سویه های رایج و سویه های واکسن است. طرح های مطالعه و تجزیه و تحلیل آماری حتی با ایمن سازی اولیه نیز نقش دارند. از مشکلات تهیه واکسن می توان به هزینه واکسن که ممکن است بازدارنده باشد، ذخیره سازی زنجیره سرد برای واکسن های ویروس زنده ضعیف که ممکن است قابل دستیابی نباشد، و واکسن های تجاری که ممکن است در برابر سویه های نوظهور محلی محافظت ضعیفی داشته باشند، اشاره کرد.ما در این مقاله به بررسی هار واکسن وتاثیرات آنها بر پیشگیری از بیماری با هدف آگاهی هرچه بیشتر و اقدام برای توسعه و بهینه سازی واکسیناسیون در حیوانات پرداخته ایم