مطالعه سیتوژنتیکی برخی از گونه های آویشن بومی ایران
محل انتشار: مجله علوم باغبانی، دوره: 36، شماره: 4
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 151
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHSUM-36-4_010
تاریخ نمایه سازی: 24 بهمن 1401
چکیده مقاله:
آویشن از مهمترین گیاهان دارویی است که کاربردهای وسیعی در صنایع دارویی، غذایی، آرایشی و بهداشتی دارد. پژوهش های سیتوژنتیکی، نقش مهمی در تعیین قرابت گونه ها ایفا می کند و به عنوان اولین تجزیه فیلوژنی و تکامل گروه های خویشاوند مطرح است. تعداد، اندازه و شکل کروموزوم از فاکتورهای مهم در بررسی تکامل هستند. در اصلاح ژنتیکی هر گونه گیاهی داشتن اطلاعات کافی در خصوص سطح پلوئیدی و ویژگی های کاریوتیپی از مهم ترین نیازهای اولیه اصلاح گران می باشد. در این مطالعه ویژگی های کاریوتیپی برخی گونه های آویشن متعلق به بخش Serpyllum و زیر بخش Kotschyani مورد مطالعه قرار گرفت. در این مطالعه از سلول های مریستم ریشه چه و در مرحله متافاز میتوز برای بررسی ویژگی های کروموزومی و کاریوتیپی استفاده شد. بر اساس نتایج، عدد پایه کروموزومی در اکثر گونه ها ۱۵=x و در برخی گونه ها ۱۴=x بود. دو سطح پلوئیدی (دیپلوئید و تتراپلوئید) در میان گونه های مختلف مشاهده شد. کروموزوم ها در اکثر گونه ها، به صورت متاسانتریک و ساب متاسانتریک بودند. بر اساس تقارن درون کروموزمی (A۱ و TF) برخی جمعیت های گونهThymus eriocalyx متقارن ترین و ابتدایی ترین کاریوتیپ و گونه های Thymus lancifolious وThymus fedtschenkoi نامتقارن ترین و کامل ترین کاریوتیپ را دارا بودند و بر اساس تقارن بین کروموزمی (A۲) گونه Thymus eriocalyx دارای نامتقارن ترین کاریوتیپ بود. بر اساس جدول دوطرفه استیبنز اکثر جمعیت ها در کلاس ۱A و ۱B قرار گرفتند ولی در جمعیت های گونهT. lancifolious کلاس ۲A و۳B نیز مشاهده شد. نتایج حاصل از این مطالعه می تواند برای درک بهتر جایگاه تاکسونومیکی و برنامه های اصلاح و اهلی سازی مفید باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهدی مرادی
گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی و دامپروری، مجتمع آموزش عالی تربت جام
حسین نستری نصرآبادی
مجتمع آموزش عالی کشاورزی و دامپروری تربت جام
کمال قاسمی بزدی
سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی، بخش تحقیقات علوم زراعی و باغی، مشهد؛
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :