بررسی تاثیر دوربین های ثبت تخلف سرعت در ایمنی شبکه جاده ای به کمک روش سری زمانی (مطالعه موردی: آزادراه تبریز – زنجان)

با توسعه سریع سیستم های آزادراهی و بزرگراهی، مساله ایمنی ترافیک به دلیل افزایش سرعت موجب نگرانی مردم و سیاست گذاران عرصه حمل ونقل شده است. محدودیت سرعت به عنوان یکی از متداول ترین شیوه های مدیریت راهها در زمینه ایمنی، نقشی موثر را در حفظ ایمنی مسافران ایفا می کند. بنابراین مطالعه در مورد اثرات کنترل ترافیک با اعمال محدودیت سرعت بر روی جاده ها (مخصوصا آزادراه ها و بزرگراه ها)، از نظر علمی برای اطمینان از ایمنی مسافران و کارایی عملکردی ارزش قابل توجهی دارد. در این پژوهش، عملیات گردآوری، ثبت، چارچوب سازی و نرمال کردن داده ها توسط نرم افزار Excel و جهت ساخت مدل سری زمانی نیز، از نرم افزار IBM SPSS استفاده شد. سپس در قالب یک مطالعه قبل و بعد، ابتدا با استفاده از روش سری زمانی، مدلسازی پیش بینی تصادفات جاده ای مسیر آزادراهی محور تبریز - زنجان در سال طرح (سال حضور دوربین ها در مسیر) انجام پذیرفت، پس از آن با مقایسه نتایج به دست آمده از آن ها با داده های موجود، به میزان تاثیر دوربین های ثبت تخلف سرعت در کاهش مخاطرات این محور و بهبود ایمنی پرداخته شد. با مقایسه داده های سال طرح ( داده های واقعی و پیش بینی شده) و بررسی تاثیر دوربین ها در محور آزادراه برون شهری تبریز-زنجان، ملاحظه شد که تعداد تصادفات فوتی تا ۷۶ درصد کاهش یافت. تاثیرگذاری وجود دوربین های کنترل سرعت در کاهش تعداد تصادفات مقدار ۵ درصد بود و متاسفانه تاثیر مثبتی بر روی تعداد تلفات جرحی نداشت و در بازه مورد مطالعه تلفات جرحی در این سال ۳۸ درصد رشد را نشان می دهد. با بررسی داده های موجود از سال های پایه اول لغایت سال افق پیش رو مشاهده گردید که ارتقاء ایمنی جاده ها با افزودن طرح های مناسب امکان پذیر بوده و دوربین های کنترل سرعت در این محور عملکرد قابل قبولی را در جهت مدیریت ایمنی بجا گذاشته و هر سه پارامتر تعداد تصادفات، تعداد متوفیان و تعداد مجروحین، یک روند کاهشی داشتند.