مقایسه اثربخشی مشاوره گروهی آدلری و هیجان مدار بر تاب آوری زنان دارای تعارض زناشویی

اهداف: از عوامل اصلی بسیاری از ناکارآمدی و آسیب شناسی روانی در خانواده ها، تعارض است. یکی از مهارت هایی که می تواند به زوجین برای افزایش سازگاری و حل مشکلات کمک کند، تاب آوری است. از این رو پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی مداخله آدلری و هیجان مدار بر تاب آوری زنان دارای تعارض زناشویی انجام پذیرفت مواد و روش ها: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری ۳ ماهه بود. گروه آزمایش اول تحت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای مداخله آدلری و گروه آزمایش دوم تحت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای درمان هیجان مدار قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های تعارضات زناشویی ثنایی ذاکر و همکاران (۱۳۸۷) و مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) استفاده شد. تحلیل داده ها نیز با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی به کمک نرم افزار SPSS ۲۴ انجام شد. یافته ها: بررسی های جمعیت شناختی بر ۶۰ نمونه مورد مطالعه نشان داد؛ میزان آماره F به دست آمده حاصل از مقایسه فراوانی های سه گروه در متغیر سن (۰/۳۷۴=F) از لحاظ آماری معنادار نبود (۰/۶۸۹تاب آوری داشت (۰/۰۰۱=p-value). افزون بر این نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که مداخله آدلری اثربخشی بیشتری بر افزایش تاب آوری در همان سطح توان آماری ۰/۹۹۹ داشت (۰/۰۰۱=p-value). نتیجه گیری: مداخله آدلری با تاکید بر کسب بینش منجر به تغییر رفتار زنان با تعارضات زناشویی می گردد. این تغییر دربرگیرنده رفتارهای ساده برآمده از یادگیری های مشاهده ای، تقلیدها و رفتارهای پیچیده همانند شیوه زندگی است. پس کاربست مداخله آدلری با بالا بردن کنش همکاری و دگرگونی روش های سازش نایافته می تواند تاب آوری زنان دارای تعارضات زناشویی زوجین را افزایش دهد.