مطالعه روش های بکارگیری خلاقانه تکنیک های پارچه سازی سنتی در طراحی البسه مجلسی بانوان

طراحی لباس و پوشاک یکی از فعالیت های با چالش و پیچیدگی زیاد و البته پردرآمد در حوزه طراحی منسوجات می باشد که توانایی خلاقیت و نوآوری و نگاه تیزبین طراح را نیاز دارد. امروزه طراحان لباس علاوه بر نگرش و ذهنیت تخصصی و فنی، تمرکز ویژه ای به سبک های زندگی مشتریان و نیازهای اجتماعی آنها دارند، ازجمله تطبیق با مد و زیست سازگاری پوشاک حاصل می باشد. در این تحقیق تلاش شد تا با بکارگیری چهار تکنیک پارچه سازی؛ سوزن دوزی، منجوق دوزی، دوخت برجسته، و کچه دوزی، بصورت الگوهای خلاقانه با رویکرد جذب سلیقه های معاصر بر روی پارچه و استفاده از نقوش بومی ایرانی و ترکیب آن با هنر مدرن، تحولی جذاب در طراحی البسه مجلسی بانوان ایرانی ایجاد شود. لذا چهار نوع البسه مجلسی زنانه با بکارگیری این چهار تکنیک در طراحی و سپس نمونه کار بصورت عملی آماده شد. در راستای ارزیابی کار اجرایی انجام شده از نظر سه ابعاد قابلیت ارائه و بیان فرهنگی و احیاء هنرهای سنتی اصیل ایرانی در قالب چهار نوع تکنیک پارچه سازی، خلاقیت، و کیفیت مصرف حاصل، پرسشنامه راستی آزمایی طراحی و توسط تعدادی از کارشناسان و متخصصین تکمیل و تحلیل توصیفی انجام شد. نتایج ضمن تایید ارائه بیان فرهنگی مناسب البسه تولید شده از بعد احیاء میراث سنتی و بومی، گواه بر ارزیابی مطلوب بالاتر از ۶۵% مولفه های کیفیتی و همچنین راحتی روانی در پوشش تکنیکهای پارچه سازی پیاده سازی شده در طراحی البسه مجلسی موردنظر بود. امروزه بکارگیری این بینش خلاقانه می تواند سهم عمده ای در برندسازی تولیدکنندگان و البته رونق بازار آنها داشته باشد.