رابطه ی تسهیم دانش و نوآوری کتابداران کتابخانه های دانشگاه تربیت مدرس

هدف: هدف پژوهش حاضر، از یک سو تعیین میزان تسهیم دانش و سطوح پنج گانه نوآوری (محیطی، رهبری، فرایند، بازخورد- محیط و بازخورد- فرد) و از سوی دیگر تعیین رابطه تسهیم دانش و نوآوری کتابداران کتابخانه های دانشگاه تربیت مدرس در سال ۱۳۹۲ است. روش پژوهش: پژوهش حاضر، از نوع کاربردی و به روش پیمایشی- همبستگی است. ۴۴ نفر از کتابداران و مدیران کتابخانه های دانشگاه تربیت مدرس جامعه پژوهش را تشکیل می دهند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته تسهیم دانش و پرسش نامه ی نوآوری سازمان آمید و همکاران (۲۰۰۲) استفاده شده است. روایی پرسش نامه با توجه به نظر اساتید حاصل شده و پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ که برای پرسش نامه نوآوری آمید ۸۳/. و تسهیم دانش ۹۵/۰ استفاده شده است. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی شامل ضریب همبستگی Pearson و t-test تجزیه و تحلیل شده است. یافته ها: یافته ها نشان داده است که میزان تسهیم دانش در بین کتابداران کتابخانه های دانشگاه تربیت مدرس با کسب میانگین ۷۵/۱ در سطح نامطلوبی است. از نظر نوآوری مطابق با سطوحی که آمید و همکاران (۲۰۰۲) تعیین کرده اند، نوآوری محیطی، فرایند و بازخورد- فرد با کسب میانگین هایی به ترتیب ۸۴/۲، ۰۴/۳،۹۲/۲ در کتابخانه های دانشگاه تربیت مدرس در سطح متوسط قرار دارند و نوآوری رهبری با کسب میانگین ۲۶/۳ در این کتابخانه ها در سطح پایین و نوآوری بازخورد- محیط با کسب میانگین ۴۳/۲ در کتابخانه های مورد نظر در سطح بالا قرار دارند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان بیان نمود بین تسهیم دانش و نوآوری بین کتابداران کتابخانه های دانشگاه تربیت مدرس رابطه معناداری وجود ندارد.