بررسی مهارتهای اطلاع یابی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر در سال تحصیلی ۸۹۹۰

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی مهارتهای اطلاعیابی دانشجویان دانشگاه امیرکبیرانجام شد. روش شناسی: این پژوهش با استفاده از روش پیمایشی توصیفی انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای بود که پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ بیش از ۸۹/۰ محاسبه شد. داده های به دست آمده از پرسشنامه ها با استفاده از نرم افزار SPSS ۱۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها: مهمترین هدف دانشجویان از جستجوی اطلاعات، انجام پروژه های درسی است و دانشجویان از دو روش رسمی و غیررسمی به جستجوی اطلاعات می پردازند. کتاب، تلاش و تجربه شخصی، از مهمترین منابع رسمی و غیررسمی کسب اطلاعات به شمار می رود. از بین پایگاه های الکترونیکی موجود، میزان اهمیت Science Direct برای دانشجویان بیشتر است(۳/۸۶ %) و پس از آن به ترتیب پایگاه های ISI(web of knowledge) (۸/۷۶%)، Springer (۷/۵۰%)، ProQuest (۳/۵۰%) و SCOPUS (۵۰%)رتبه های دوم تا پنجم را به خود اختصاصداده اند. عوامل اصلی عدم دسترسی آسان به اطلاعات از دیدگاه دانشجویان، به ترتیب: سرعت پایین شبکه و مشکلات اتصال (۷/۷۷%)، عدم تسلط کافی به زبان انگلیسی (۴/۶۴%)، قطع اشتراک دانشگاه در مورد برخی پایگاه های اطلاعاتی الکترونیکی (۹/۶۰%)، عدم وجود منابع روزآمد در کتابخانه (۲/۵۷%) و عدم آشنایی با منابع تخصصی موجود (۷/۴۸%) میباشد. نتیجه گیری: در بررسی روش های اطلاع یابی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر، راهنمایی گرفتن از دوستان و استادان (۵/۷۱%) در اولویت اول و سپس آزمایش و خطا (۴/۴۹%)، شرکت در دوره های آموزشی کتابخانه (۹/۲۹%) و در نهایت یاری گرفتن از کتابداران (۶/۲۷%) قرار دارد ودانشجویان اظهار داشتند که مهارت لازم برای اطلاع یابی را دارا هستند.