تاثیر ثبات مدیریتی در منابع مالی حسابداری شرکتها

در دو دهه اخیر موضوع بی ثباتی مدیران همواره به عنوان یکی از موضوعات قابل بحث در نظام اداری ایران مطرح بوده است. فرهنگ سازمانی نقطه شروعی برای حرکت و پویایی است. همچنین، بسیاری از متخصصان، فرهنگ سازمانی را اساسی ترین زمینه تغییر و تحول بنیادی در سازمان، در راستای اجرای برنامه های جدید می دانند. آینده نگری گروه های استفاده کننده از صورت های مالی، همواره حسابداران را به جستجوی روش های برتر تفسیر اطلاعات مالی هدایت کرده است. مدیران نتایج عملیات آتی یک واحد تجاری و توان کسب سود و ایجاد بازده را با اهمیت می دانند و رضایت سهامداران نیز در گرو سود مورد انتظار آن هاست. یکی از روش های برتر تفسیر اطلاعات، بررسی رشد دارایی ها است. رشد دارایی ها و در واقع وجود فرصت های سرمایه گذاری را نشان می دهد. شرکتی که از رشد دارایی بالایی برخوردار باشد. فرصت های سرمایه گذاری بیشتر و احتمالا بازده و سود بیشتری نیز در آینده خواهد داشت(خادمی، ۱۳۸۸). شرکت ها به منظور اجرای پروژه های سودآور و دستیابی به حداکثر بازدهی برای سهامداران، نیازمند بکارگیری دارایی هایی به گونه ای هستند که بتوانند به اهداف عملیاتی خود جامه عمل بپوشانند. ترکیب دارایی ها بیانگر نیاز واحد اقتصادی در انجام عملیات است. در این راستا آن ها نیازمند منابع مالی هستند. این منابع تامین مالی و میزان استفاده از آنها یکی از عوامل اثرگذار بر عملکرد عملیاتی شرکت ها است(مجتهد زاده، ۱۳۸۸، ص۱۸). از سوی دیگر، اصلی ترین عاملی که هر سرمایه گذار در تصمیم گیری های خود مورد توجه خاص قرار می دهد، نرخ بازده است. یعنی سرمایه گذاران به دنبال پربازده ترین فرصت ها برای سرمایه گذاری مازاد منابع خود در بازارهای سرمایه هستند.