اثر ضد دیابتی پیاز بر لوب شکمی پروستات در موش های صحرایی دیابتی ناشی از استرپتوزوتوسین

مقدمه: دیابت می تواند بر اسپرماتوژنز تاثیرات نامطلوبی داشته باشد. گیاه پیاز (Allium Cepa) حاوی آنتی اکسیدان های فراوانی است. هدف از این تحقیق، بررسی فعالیت های ضد دیابتی عصاره هیدروالکلی دانه پیاز بر تغییرات هیستوپاتولوژیک لوب شکمی پروستات در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین اجرا گردید.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، دیابت در حیوانات با استفاده از استرپتوزوتوسین STZ)؛ ۶۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) ایجاد شد . پنجاه سر موش به طور مساوی به پنج گروه تقسیم شدند: گروه ۱ (به عنوان گروه کنترل) شامل رت های سالم بودند که آب و غذای معمولی را به مدت ۴ هفته دریافت میکردند. گروه ۲، کنترل دیابتی ناشی از استرپتوزوتوسین، گروه ۳ و ۴ موش صحرایی دیابتی بودند که ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم عصاره ی دانه ی پیاز را به مدت ۴ هفته با گاواژ دریافت کردند و گروه ۵، حیوانات دیابتی که استرپتوزوتوسین به همراه انسولین را در دوز ۳ واحد بر ۱۰۰ گرم (۳U/۱۰۰g) وزن بدن دریافت کردند. در پایان این مطالعه، موش ها بیهوش شدند و لوب شکمی پروستات برداشته شد و برای مطالعات بافت شناسی پردازش گردید. سپس، تغییرات قند خون و آسیب شناسی بافتی مورد تجزیه و تحلیل و مقایسه قرار گرفتند.نتایج: تجویز دوزهای ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم عصاره ی دانه ی پیاز توانست ارتفاع اپیتلیوم مجرای لوب شکمی پروستات را در موش های صحرایی دیابتی استرپتوزوتوسین از ۲,۳۷±۱,۰۰ تا ۶,۱۰±۱,۱۹ میکرومتر بازیابی کند. همچنین، مصرف این عصاره با دوز ۲۰۰ میلی گرم در کیلوگرم در موش های صحرایی دیابتی دارای اثرات هیپوگلیسمی بود.نتیجه گیری: مصرف عصاره ی دانه ی پیاز می تواند اثرات زیان بار هیستوپاتولوژی استرپتوزوتوسین در لوب شکمی پروستات را در موش های دیابتی کاهش دهد.