معیارهای تعیین کران های درهم تنیدگی دستگاه های دوبخشی

درهمتنیدگی یکی از منابع مهم برای انجام ارتباطات کوانتومی است. اکثر نتایج بر درهمتنیدگی کیوبیت متمرکزشده اند. ما در این کار درهمتنیدگی چندبخشی با ابعاد بالا را تعیین می کنیم. ما ابتدا یک نابرابری چند ضلعیدرهمتنیددگی را برای توافق q-concurrence)q) به دست می آوریم که رابطه بین تمام درهمتنیدگی های حاشیه ای"یک به گروه" را در هر دستگاه کیودیت (qudit) چند بخشی نشان می دهد. این حاکی از کران های پایین و بالایی برایدرهم تنیدگی حاشیه ای هر سیستم سه کیودیتی است. نابرابری های توزیع درهمتنیدگی عمومی برای درهمتنیددگی باابعاد بالا از نظر درهمتنیدگی آنتروپی یکنواخت (r.s) از جمله آنترویی Tsallis، آنترویی Renyi و درهم تنیددگیآنترویی von Neumann به عنوان موارد خاص تجزیه و تحلیل می گردند. این نتایج بینش جدیدی را در مورد مشخصکردن درهم تنیدگی دوبخشی با ابعاد بالا در پردازش اطلاعات کوانتومی ارائه می کند.