تبیین ارتباط روان درمانی بر بهبود آسیب های اجتماعی (مطالعه موردی دانشجویان داونشگاه آزاد چابهار)

هدف اصلی پژوهش حاضر تبیین ارتباط روان درمانی بر بهبود آسیب های اجتماعی (مطالعه موردی دانشجویان دانشگاه آزاد) است که به صورت همبستگی و توصیفی در شهریور ۱۴۰۱ با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته سه سوالیچهارگزینه ای با ضریب آلفای کرونباخ ۰/۶۴۳ و انتخاب ۱۲۵ دانشجو به عنوان نمونه انجام گرفت. روان درمانی، راهی برایکمک به افراد مبتلا به اختلالات روانی و دارای مشکلات عاطفی است. روان درمانی می تواند با کاهش نشانه های افراد،عملکرد آن ها را بهبود بخشد و بهزیستی شان را ارتقا دهد. عوامل ظهور آسیب های اجتماعی زیاد است؛ بسیاری ازچالش های جامعه منشاا بروز آسیب های اجتماعی می شود. مواردی همچون بهزیستی روانی در جامعه؛ یعنی وقتی بهزیستی روانی در جامع کم باشد با آسیب های اجتماعی روبه رو هستیم ریشه ی اغلب آسیب پذیری های اجتماعی دانشجویان راباید در عدم آشنایی کافی آنها با مها رتهای اجتماعی دانست ؛ به طور کلی روان درمانی، عوارض جدی ندارد. اما به این دلیل که در روند آن، احساسات و تجربیات دردناک، کاوش می شوند. براساس استنباط های انجام شده روان درمانی و رشدارزش های خانواده، روان درمانی بر تقویت عزت نفس. ابراز وجود و روان درمانی همبستگی مثبت و معنی داری وجوددارد. بنابراین پیشنهاد می شود در پژوهش های آتی در ارتباط با تاثیر خود پنداره مثبت بر وضعیت تحصیلی مقالاتی نوشته شود.