سنجش میزان تاب آوری و تمایز یافتگی در بین زوجین مطلقه و عادی (بیش از ۱۰ سال زندگی مشترک)

پژوهش حاضر باهدف بررسی وسنجش میزان تاب آوری و تمایز یافتگی در بین زوجین مطلقه و عادی (با بیشاز ۱۰ سال زندگی مشترک) در شهرستان دامغان انجام شده است که جامعه آماری آن را ۱۵۰ نفر از زوجین (۷۵نفر مطلقه و ۷۵ نفرعادی) تشکیل داده که به طریق نمونه گیری تصادفی ساده در گروه ها مشخص و قرار دادهشد. روش تحقیق این پژوهش به لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی بوده و به لحاظ شیوه گرد آوری اطلاعاتاز نوع تحقیقات توصیفی -پیمایشی می باشد. که جهت گرد آوری داده در این پژوهش از دو پرسشنامه تاب آوریرا کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) و پرسشنامه تمایزیافتگی خود اسکورن و فربدلندر استفاده شده است. و تحلیلداده ها نیز از طریق آزمون تی مستقل انجام شد.نتایج نشان داد که بین زوجین عادی و مطلقه از لحاظ تابآوری و تمایز یافتگی و مولفه های آنها تفاوت معناداری وجود دارد و زوجین عادی تاب آوری و تمایز یافتگیبالاتری را از خود نشان دادند..