تحلیل احساس تعلق به مکان در فضای سبز شهری

امروزه در طراحی مجتمع های مسکونی هدف اصلی صرفه اقتصادی و تامین سرپناه مدنظر است طراحی فضاها بیش از آنکه بر اساس نیاز ساکنان باشد متکی بر ایده طراحان است, از چالش های مهم به کارگیری معیارهایی است که احساس تعلق به مکان راارتقاء داده و به حرفه کمک کند طرح های ارائه شده با خواسته ها, سلایق و اقلیم تطابق بیشتر داشته باشد.هدف مطالعه حاضرتحلیل و بررسی احساس تعلق به مکان در فضای سبز شهری است و روش تحقیق کتابخانه ای و اسنادی است.یکی از معانی مهم وموثر در ارتباط انسان و محیط که مورد توجه طراحان بوده است .حس تعلق می باشد. در روش های طراحی محیطی-علی رغماستفاده فراوان از این واژه-تعریف مشخص و معینی از این معنا و عناصر تشکیل دهنده آن ارائه نگردیده است. لذا با هدف شناسایی این حس در معماری به معرفی ابعاد مختلف حس تعلق و عوامل تشکیل دهنده آن پرداخته شد .با افزایش جمعیت و توسعه وگسترش شهرنشینی، انسانها به تدریج از طبیعت دور شده و تراکم بیش از حد جمعیت و دخالت در محیط طبیعی و … را بیشتر بروز داده است. به طوری که با دور افتادن انسان ها از فضاهای طبیعی، ضرورت بازسازی بخشی از طبیعت در فضای شهری به عنوان بوستان های عمومی، اهمیتی حیاتی پیدا کرده است. هدف از این پژوهش شناسایی مولفه های موثر در ایجاد حس تعلق به مکان در فضاهای سبز شهری و سنجش تاثیرگذاری آن مولفه ها و همچنین تطبیق این فضاها بر اساس معیارهای یک شهر سالم می باشد