بررسی تاثیر نوروپاتی دیابتی بر روی سیگنال EMG با استفاده از قطع پوانکاره

دیابت یک بیماری شایع است و یکی از عوارض دراز مدت و خطرناک آن نوروپاتی محیطی یا DPN است ، تشخیص به موقع آن تا حدزیادی به جلوگیری از مشکلاتی چون زخم و آمپوتاسیون پای بیمار کمک می کند. در تشخیص نوروپاتی چندین روش مورد مطالعه قرار گرفته است . از جمله این روشها می توان روش Bedside scoring، الکترونوروگرافی و رفلکس H را نام برد. از آنجا که عدم وجود رفلکس آشیل در تمامبیماران دیابتی به چشم می خورد، آزمایش معتبری به شمار می رود. اما علی رغم قابل اعتماد بودن این روش، تفسیر آن از نظر کلینیکال و پژوهشی ، کاری بسیار پیچیده و دشوار است . به همین دلیل در این تحقیق روشی جهت سهولت در تشخیص این رفلکس با استفاده از تحلیل غیر خطی سیگنال EMG ثبت شده از یک بیمار دچار نوروپاتی و سپس مقایسه آن با سیگنال EMG یک فرد سالم ارائه شده است . همچنین از آنجا که سیگنال EMG دارای خواص شبه پریودیک و کیاتیک می باشد، این تحقیق با تکیه بر روشهای تحلیلی غیر خطی همچون فضای فاز و قطع پوانکاره انجام گرفته است . در نهایت ارائه نتایج بر اساس تعداد نقاط پوانکاره موجود در هر یک از دو سیگنال صورت گرفته است .