ارزیابی عملکرد محصولات شبکه بندی بارش با درنظر گرفتن شرایط اقلیمی و توپوگرافی در ایران

بارش یک جزء اصلی چرخه هیدرولوژیکی هست که دارای تغییرات قابل ملاحظه ای در مکان و زمان است. وجود داده های گم شده در داده های بارش اندازه گیری شده و توزیع نامناسب نقطه محل های اندازه گیری بارش سبب به وجود آمدن مشکلات اساسی در پیش بینی های هیدرولوژیکی می گردد و از آنجایی که داده های ماهواره ای- باران سنجی جزء راه حل های جدید در جهت برآورد داده های بارش است، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی عملکرد داده های ماهواره ای- باران سنجی  P-CDR۱۵و CHIRPS۱۲ با تفکیک مکانی ۰/۲۵ × ۰/۲۵)) و در مقیاس روزانه، ماهانه و سالانه در بازه زمانی ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹ با استفاده از ۸۸ ایستگاه سینوپتیک واقع در ایران انجام شد. برآورد بارش سالانه داده های مدل شبکه بندی شده دارای تخمین فرا برآورد و فرو برآورد در ایستگاه ها هستند و با توجه به شاخص های ارزیابی عملکرد P-CDR در مناطقی به غیراز شمال و شمال غرب ایران نسبت به CHIRPS بهتر است. تخمین بارش ماهانه مجموعه داده P-CDR در همه حوضه ها به غیراز ارومیه و سرخس دارای خطای کمتر در برآورد بارش ماهانه و بیشترین همبستگی با داده های مشاهداتی نسبت به CHIRPS است. برآورد بارش روزانه داده های شبکه بندی CHIRPS دارای عملکرد بهتر نسبت به P-CDR بخصوص در حوضه خلیج فارس و دریای عمان است. همچنین، داده های CHIRPS بر اساس شاخص تشخیصیCSI۱۳  دارای عملکرد بهتر در تشخیص روزهای بارانی و غیر بارانی تقریبا در تمام ایستگاه­ها است. طبق نتایج حاصل از تحلیل های ارتفاع و بارندگی می توان بیان کرد که ارتفاع نیز به عنوان عامل موثر در عملکرد داده های شبکه ای بارش هست به گونه ای که هر دو مجموعه داده در مناطق مرتفع کوه های زاگرس و مناطق شمالی رشته کوه البرز قدرت کمتری در برآورد و تشخیص بارش دارد.