بررسی سینوپتیکی سیستم های سیل زا در جنوب ایران

پدیده سیل یکی از مخرب ترین بلایای طبیعی است که بشر در طول تاریخ خسارات زیادی را از این پدیده متحمل شده و می شود. متاسفانه امروزه بشر با توجه به دستیابی پیشرفت های تکنولوژیکی و الکترونیکی در سطوح مختلف علمی، به علت عدم آگاهی و یا محدود بودن امکانات، هنوز نتوانسته در مقابله با این پدیده طبیعی و عوارض ناشی از آن پیشگیری قابل قبولی ارائه نماید. در این راستا هدف این مقاله شناخت الگو یا الگو های سینوپتیکی منجر به بارشهای سیل زا جهت بهره برداری بهینه از سیلاب های منطقه و کمک موثر به پیش بینی وقوع رگبارهای منجر به سیل می باشد. جهت دستیابی به این منظور، ۲۰ سیل شدید (از لحاظ بالا بودن دبی، بارش های روزانه و خسارات وارده) انتخاب و نقشه های سینوپتیکی آنها بررسی و نهایتا با توجه به آرایش و نحوه گسترش و حرکت این سیستم ها نسبت به هم در قالب ۴ الگو تقسیم بندی و نامگذاری شدند. با بررسی سینوپتیکی طوفان های شدید که وقوع بارش های سنگین و سیل آسا را در منطقه مورد نظر باعث شده اند، می توان نتیجه گرفت که این طوفان ها نتیجه تقویت و تشدید مرکز کم فشار سودان و منطقه همگرایی دریای سرخ۱، در مواردی هم ادغام مرکز کم فشار سودان با مرکز کم فشار مدیترانه ای و تبدیل آنها به یک سیستم دینامیکی یا ترمودینامیکی است.