مروری نقادانه بر کتاب چهارچوبی برای سیاست گذاری علم؛ تعامل علوم طبیعی و علوم انسانی اثر محمدرضا قائمی نیک

کتاب «چهارچوبی برای سیاستگذاری علم؛ تعامل علوم طبیعی و علوم انسانی» به قلم محمدرضا قائمی نیک، مدعی پرداختن به موضوع و مسئله سیاستگذاری علم است. تمرکز این نوشتار در نقد کتاب مذکور ناظر به رویکرد و ایستار موجود در آن است و ارزیابی مباحث تاریخی آن در باب علم چندان مورد التفاط نخواهد بود. از جهت کیفیت نگارش و نوشتار، کتاب در وضعیت مناسبی نیست و در جای­جای آن می توان اشتباهات نوشتاری، دستوری و نگارشی در باب کلمات و جملات را دید. همچنین در ارتباط با فرمت و صورت بندی کتاب نیز باید گفت فرایند تبدیل یک اثر پژوهشی به کتاب به خوبی صورت نگرفته و با نواقصی همراه است. این نواقص هم در تغییر فرمت و صورت بندی یک پژوهش به کتاب به چشم می خورد و هم در جملات و نوشتار کتاب مشهود است و می تواند نوعی شتابزدگی را نشان دهد. در باب نگرش کتاب باید گفت ایده موسوم به «فرایند استعماری کسب علم» در این اثر برجستگی دارد که مورد نقد جدی است. این رویکرد، علم را یک پروژه می بیند تا یک پروسه و فرایند و زمینه ساز ایده بومی سازی و علوم انسانی اسلامی است که خود محل نقدها و پرسش های جدی است. با این حال، نقد اصلی این مقاله مربوط به روش شناسی است که این کتاب مبنای خود قرار داده است. روش شناسی موسوم به روش شناسی بنیادین که توسط نویسنده برای تحلیل مباحث اتخاذ شده محل تردیدها و چالش هایی است که کوشیده ام به برخی از آنها اشاره کنم.