الگوریتم ممتیک و پروتکل مسیریابی توزیع شده در شبکه های حسگر بی سیم

یک شبکه ی حسگر بی سیم شامل گره های حسگری است که در مناطق جغرافیایی استقرار یافته اند و کارشان نظارت بر پدیده هایی مانند رطوبت، دما، لرزش و زمین لرزه است. از آنجایی که شبکه های حسگر بی سیم شبکه هایی هستند که برای نظارت و کنترل محیط اطراف استفاده می شوند، انتقال داده ها در این شبکه ها به صورت مبتنی بر داده انجام می شود و پروتکل های مسیریابی در این شبکه ها باید به صورت مبتنی بر داده باشند، پیشرفت در تکنولوژی های شبکه های بی سیم، باعث شده است تا گره های حسگر در اندازه های کوچک تر و قدرتمندتر ظاهر شده و در مصرف انرژی کاراتر باشند و این باعث می گردد تا کاربردهای شبکه های حسگر بی سیم، دائما افزایش یابند. استفاده از خوشه بندی یکی از روش های بهبود مصرف انرژی است. سرخوشه ساده ترین هدف برای ارسال است زیرا تک گامه کار می کند و تعداد بیشتری از بسته ها را مسیریابی می کنند و بیشتر در معرض تراکم وتخلیه انرژی قرار می گیرند، زیرا بسته های داده ایجاد شده توسط اعضای خود را مدیریت می کنند و مانند یک گره میانی برای سرخوشه های دیگر که دور هستند ونمی توانند به طور مستقیم به سینک دسترسی پیدا کنند عمل می کنند. از طرفی یک چالش فنی در گسترش موفقیت آمیز و بهره برداری از شبکه های حسگر بی سیم استفاده موثر از پهنای باند محدود کانال می باشد. یک روش به منظور حل این چالش پخش زمان بندی استفاده از کانال با استفاده از روش راه دسترسی چندگانه تقسیم زمانی TDMA است.هر گره سرخوشه وظیفه دارد تا با استفاده از TDMA یک برنامه زمان بندی برای ارسال داده گره های عضو خوشه ایجاد کند. میزان خطا در بسته در پروتکل پیشنهادی پایین است زیرا در پروتکل پیشنهادی به دلیل انتخاب مسیرهای مطمئن که حاوی گره هایی با انرژی بالا هست احتمال ارسال موفق داده به سینک افزایش می یابد. نرخ گذردهی نشان می دهد که مسیر پایدار تا انتهای فاز انتقال داده تغییر نمی کند بنابراین تعداد بسته تحویل داده شده به گره سینک در روش پیشنهادی بیشتر خواهد بود. نسبت سیگنال به نویز برای سناریوهای الگوریتم به نویز کمتری دارد زیرا ممکن است پروتکل ۸۰۲.۱۵.۴ IEEE از مسیرهای ناپایدار برای ارسال استفاده کند و در حین ارسال تعداد بیت هایی که دچار خطا شده اند زیاد شده و نسبت سیگنال به نویز کاهش یابد. نتایج حاصل از شبیه سازی حاکی از عملکرد بهتر روش پیشنهادی نسبت به استاندارد IEEE ۸۰۲.۱۵.۴ است.