مدیریت و تفویض اختیار در سازمان

اهمیت و ضرورت تفویض اختیار از آنجا ناشی میشود که مدیر به تنهایی نمیتواند از عهده همه وظایف بر آید. ضرورت ایجاب می کند که مسئولیت های مقتضی به افراد زیردست سپرده شود تا هر فرد پاسخگوی مقام مافوق خود باشد. با افزایش تعداد زیردستان دامنه تفویض اختیار گسترده تر خواهد شد. زیرا تفویض اختیار، به روند تصمیم گیری کمک میکند و موجب ایجاد انگیزه و تحرک بیشتر در کارکنان میگردد. همچنین مدیران بوسیله تفویض اختیار و واگذاری قدرت و اختیار خود به دیگران برای انجام امور، کارها یا وظایف خود میتوانند آزادی عمل بیشتر داشته باشند. از این رو در این مقاله، اصول و ارکان تفویض اختیار، کاربرد پدیده ی تفویض اختیار، پاسخ گویی (مسئولیت پذیری،) مشکلات عملی در تفویض اختیار و نحوه ی تفویض اختیار مورد بحث و بررسی قرار میگیرد. (عسکری عبدالمجید؛ .(۱۳۹۶نکته ای که باید مورد توجه قرار گیرد این است که مفهوم تمرکز در عمل به صورتی مطلق تجلی و ظهور نمی یابد بلکه تصورآن امری است نسبی با درجات متفاوتی از تمرکز. در تمرکز سازمانی روابط میان ساختارهای مختلف حکومتی مطرح نیست. بلکه تمرکز سازمانی امری است مربوط به نحوه مدیریت مقام مسئول یک دستگاه توسط رئیس و یا احیانا معاونان او اتخاذ می گردد. حال آن که عدم تمرکز سازمانی وقتی است که مدیران روسا و هر عضو سازمانی بتواند در حدود وظایف و مسئولیتهای نسبت به امور محوله اتخاذ تصمیم نماید و از اختیارات کافی و متناسب با مسئولیت برخوردار باشد. بنابراین مبنای عدم تمرکز سازمانی تفویض اختیار یا واگذاری اختیارات بیشتر و متناسب با مسئولیتها به مدیران و مسئولین سطوح مختلف سلسله مراتب سازمانی از سوی مقام مسئول دستگاه است. بدیهی است آثار و پیامدهای ناشی از تمرکز سازمانی یا به عبارت دیگر عدم تفویض اختیارات کافی به مسئولان تابعه در محل در یک ساخت اداری متمرکز، مسائل و مشکلات اداری را تشدید خواهد نمود. از اینرو پاره ای از معایب و اثار نامطلوب ناشی از نظام متمرکز اداری را میتوان درعمل با اعطای اختیارات تام یا فوق العاده به مقامات و ماموران تابعه محلی یا بعبارت دیگر به اجرای سیاست عدم تمرکز سازمانی مرتفع نمود. (محی الدینی، پریسا؛ .(۱۳۸۷