نقش حراست و حفاظت در جلوگیری از فساد سازمانی

طبق تعریف قانون ارتقاء سلامت اداری و مبارزه با فساد، فساد عبارتست از هرگونه فعل یا ترک فعلی است که توسط هر شخص حقیقی یا حقوقی به صورت فردی، جمعی یا سازمانی که عمدا و با هدف کسب هرگونه منفعت یا امتیاز مستقیم یا غیرمستقیم برای خود یا دیگری، با نقض قوانین و مقررات کشوری انجام پذیرد یا ضرر و زیانی را به اموال، منافع، منابع یا سلامت و امنیت عمومی و یا جمعی از مردم وارد نماید. توجه به رویکردهای پیشگیرانه می تواند هزینه های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مبارزه با فساد را کاهش دهد و تبعات کمتری را متوجه مدیران شهری نماید. از جمله مبانی سکینه و آرامش در هر جامعه موضوع امنیت، حراست و حفاظت اطلاعات است .امنیت در لغت، به حالت فراغت از هرگونه تهدید یا حمله و یا آمادگی برای رویارویی با هر تهدید و حمله ای اطلاق می شود . حراست مفهومی عام و فراگیر است که در تمامی اجزای هر جامعه پدیدار می شود و وجود آن ضامن رشد و تعالی نهادها و افراد ساکن آن جامعه است. معمولا در علوم سیاسی و حقوقی، امنیت به پنج قسم فردی، اجتماعی، ملی، بین المللی و جمعی تقسیم می شود. امنیت، به حالتی اطلاق می شود که در آن هر جامعه فارغ از تهدید از دست دادن تمام یا بخشی از سرزمین، نظام اجتماعی، جمعیت، دارایی های متفاوت، یا خاک خود به سر می برد. حراست ها دیده بان نظام اسلامی هستند که با حفظ امنیت و برقراری نظم با جدیت و همت به تعهدات خود اهتمام می ورزند. باید توجه داشت که مفهوم امنیت به تدریج و با توسعه تمدن بشری تحول یافته است؛ به گونه ای که امنیت دیگر معادل تهدیدهای مرزی نیست بلکه در تمامی زمینه های علوم رفتاری و اجتماعی ابعاد تازه ای به خود گرفته است.